Sprawa ze skargi na bezczynność Kierownika Z. Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Z. w przedmiocie przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych na rok 2004
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), Sędziowie asesor WSA Małgorzata Roleder, sędzia NSA Anna Sobolewska-Nazarczyk, Protokolant Elżbieta Stasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 06 lutego 2007 r. na rozprawie sprawy ze skargi J.M. na bezczynność Kierownika Z. Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Z. w przedmiocie przyznania płatności bezpośrednich do gruntów rolnych na rok 2004 p o s t a n a w i a odrzucić skargę

Uzasadnienie

2Sygn. akt II SAB/Bk 16/05

U Z A S A D N I E N I E

Skargę złożoną [...] lutego 2005r. J.M. działając w imieniu własnym i brata K.M. - zarzucił Biuru Powiatowemu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Z. bezczynność polegającą na nierozpatrzeniu wniosku z [...].05.2004r. o przyznanie płatności bezpośrednich do gruntów rolnych na rok 2004.

Skarga K.M. została prawomocnie odrzucona postanowieniem z dnia [...] listopada 2005r. (k. 70 akt) z uwagi na nieusunięcie braków formalnych.

Kierownik Z. Biura Powiatowego ARiMR w odpowiedzi na skargę podniósł, iż skarżący J.M. nie składał wniosku o przyznanie płatności bezpośrednich do gruntów rolnych na rok 2004r. a uczynił to brat skarżącego K.M. Jego wniosek został pozostawiony bez rozpoznania pismem z [...].02.2005r. Nadto organ stwierdził, że skarżący nie składał zażalenia na bezczynność organu I instancji do Dyrektora P. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w B. zważył, co następuje:

Skarga podlegała odrzuceniu jako niedopuszczalna z racji wywiedzenia jej przez nieuprawniony podmiot w rozumieniu art. 50 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270). W sprawie nie ulega bowiem wątpliwości, że postępowanie administracyjne w którym bezczynność organowi zarzuca w imieniu własnym J.M., zainicjowane zostało nie przez J.M., a przez K.M. (vide: akta administracyjne i wniosek o przyznanie płatności bezpośrednich z [...].05.2004r. oraz oświadczenie J.M. złożone do protokołu rozprawy - k. 189 akt sądowych). Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270) uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym; § 2 art. 50 cytowanej ustawy stanowi nadto, że uprawnionym do wniesienia skargi jest również inny podmiot (niż wymieniony w § 1), któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi.

Nie budzi wątpliwości w sprawie, że legitymacja J.M. do wniesienia niniejszej skargi może być rozpatrywana jedynie w płaszczyźnie zapisów § 2 art. 50 cytowanej ustawy jako wywiedziona w sprawie dotyczącej interesu prawnego innej osoby (tu K.M.). Legitymacja indywidualnego podmiotu do wniesienia skargi wynikająca z § 1 art. 50 dotyczyć bowiem może tylko własnej sprawy administracyjnej skarżącego. Skarżący J.M. nie wskazał ustawowej podstawy uprawniającej go do skutecznego wywiedzenia skargi w sprawie dotyczącej brata. Przysługująca J.M. współwłasność gruntów rolnych, na które przyznania płatności bezpośrednich dochodził brat K.M., nie czyni J.M. uprawnionym do wywiedzenia skargi w sprawie, w której mogłyby być skonkretyzowane wyłącznie prawa (lub obowiązki) K.M. Gdyby zaś tok rozumowania skarżącego J.M. podzielić i przyznać mu prawo do wywiedzenia skargi w sprawie zainicjowanej przez współwłaściciela gruntów rolnych, to skarga i tak podlegałaby odrzuceniu z racji braku wyczerpania w postępowaniu administracyjnym środków zaskarżenia służących do zwalczania bezczynności organu. Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, przy czym przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, tak jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (vide: § 2 art. 52 ustawy procesowej). W odniesieniu do skarg na bezczynność polegającą na niewydaniu w terminie decyzji czy postanowienia, skarżący przed wniesieniem do sądu skargi na bezczynność organu, obowiązany jest wyczerpać środek prawny przewidziany w art. 37 kpa, tzn. wnieść zażalenie do organu administracji publicznej wyższego stopnia nad organem I instancji na niezałatwienie sprawy w terminie. W tym przypadku byłoby to zażalenie do Dyrektora P. Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa albowiem jest to organ wyższego stopnia w rozumieniu kodeksu postępowania administracyjnego w stosunku do Kierownika Z. Biura Powiatowego ARiMR.

W sprawie niniejszej zażalenie na bezczynność organu I instancji nie było składane (fakt bezsporny).

Mając powyższe na uwadze Sąd skargę odrzucił (art. 58 § 1 pkt 6 w zw. z art. 50 i 52 ustawy z 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. nr 153, poz. 1270).

Strona 1/1