Sprawa ze skargi na bezczynność Okręgowej Izby Radców Prawnych w B. w przedmiocie wyznaczenia radcy prawnego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący asesor WSA Anna Klotz po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. A. na bezczynność Okręgowej Izby Radców Prawnych w B. w przedmiocie wyznaczenia radcy prawnego postanawia odrzucić skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
645 Sprawy nieobjęte symbolami podstawowymi 601-644 oraz od 646-652
Inne orzeczenia z hasłem:
Zawody prawnicze
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
Inne orzeczenia ze skargą na:
Rada Radców Prawnych
Uzasadnienie

Pismem z dnia 25 września 2006 r. J. A. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na bezczynność Okręgowej Izby Radców Prawnych w B. w przedmiocie wyznaczenia radcy prawnego wnosząc jednocześnie o zobowiązanie organu do wydania aktu lub dokonania czynności bądź przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisu prawa.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu z przyczyn procesowych bez badania jej zarzutów merytorycznych.

Sprawa, której dotyczy skarga nie mieści się bowiem we właściwości rzeczowej sądu administracyjnego określonej w art. 3 i 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270: z późn. zm.- zwanej dalej "p.p.s.a.")

Stosownie do art. 3 § 2 pkt 8 p.p.s.a. Sąd jest właściwy w sprawach skarg na bezczynność organów w przypadkach określonych w pkt 1-4 tego przepisu. W związku z powyższym skarga na bezczynność organu jest dopuszczalna tylko jeżeli organ administracji publicznej, będąc do tego prawnie zobowiązanym nie podejmuje decyzji administracyjnej, postanowienia w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończącego postępowanie w sprawie, a także postanowienia rozstrzygającego sprawę co do istoty ( pkt 2 ), postanowienia w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie ( pkt 3 ), innego aktu lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące przyznania, stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa ( pkt 4 ). Warunkiem dopuszczalności skargi na bezczynność organu jest zatem przede wszystkim wystąpienie podstawy prawnej do określonego zachowania się organu wobec przedstawionego żądania strony.

Z analizy akt sprawy wynika, iż przedmiotem skargi jest jak twierdzi skarżący bezczynność organu w wyznaczeniu radcy prawnego. Przedmiot skargi nie dotyczy materii, w której organ byłby zobligowany na podstawie prawa materialnego do wydania jakiejkolwiek decyzji, czy postanowienia, a przedmiot sprawy jest związany wyłącznie z wyznaczeniem pełnomocnika z urzędu na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu.

W związku z powyższym należy ustalić czy czynność wyznaczenia pełnomocnika z urzędu jest czynnością z zakresu administracji publicznej dotyczącą uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, która podlegała by kontroli sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem akt lub czynność o którym mowa w cytowanym przepisie powinien ustalać, stwierdzać, potwierdzać uprawnienia lub obowiązki określone przepisami prawa administracyjnego. Ponadto musi istnieć ścisły związek między ustaleniem, stwierdzeniem lub potwierdzeniem a możliwością realizacji uprawnienia wynikającego z przepisu praw.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wyznaczenie pełnomocnika w żaden sposób nie ustala, stwierdza, potwierdza uprawnienia lub obowiązku wynikającego z przepisu prawa. Przyznanie pełnomocnika z urzędu następuje postanowieniem sądu i dopiero to postanowienie stanowi podstawę do wyznaczenia przez organ pełnomocnika z urzędu. Prawo skarżącego do pełnomocnika z urzędu nie wynika z przepisu prawa ale z prawomocnego orzeczenia sądu.

Ponadto należy zauważyć, iż w rozpoznawanej sprawie nie zachodzi kryterium przedmiotowe skargi wymienione w art. 3 § 2 pkt 4 p.p.s.a., gdyż wyznaczenie pełnomocnika z urzędu nie jest czynnością o charakterze publicznoprawnym a tylko taka czynność podlega kontroli sądów.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi skargę, jako niedopuszczalną odrzucił.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
645 Sprawy nieobjęte symbolami podstawowymi 601-644 oraz od 646-652
Inne orzeczenia z hasłem:
Zawody prawnicze
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy
Inne orzeczenia ze skargą na:
Rada Radców Prawnych