Dnia 15 lipca 2004 roku Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Sędzia NSA Wiesław Czerwiński (spr.) Asesor WSA Mirella Łent Protokolant Mariusz Pstruś po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2004 roku na rozprawie sprawy ze skargi Stanisławy Ś. na bezczynność Prezydenta Miasta B. w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia: odrzucić skargę
Zgodnie z art.3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz.1270) właściwością wojewódzkich sądów administracyjnych objęte są również skargi na bezczynność. Skarga ta przysługuje wówczas, gdy organ administracji publicznej zobowiązany jest wydać decyzję, postanowienie, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie albo, które rozstrzyga sprawę co do istoty oraz na inne niż decyzje i postanowienia akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa.
Skargę na bezczynność można wnieść w każdym czasie, jednakże warunkiem jej skutecznego wniesienia jest uprzednie wezwanie organu na piśmie do usunięcia naruszenia prawa. Po otrzymaniu odpowiedzi organu można wnieść skargę w terminie 30 dni.
Zdaniem skarżącej, bezczynność Prezydenta Miasta B. miała polegać na niewydaniu - pomimo zobowiązania wynikającego z przepisu prawa - rozstrzygnięcia odwoławczego od wniesionej prośby z [...]2003 r. o nie ustalaniu opłaty adiacenckiej w związku z brakiem wzrostu wartości nieruchomości gruntowej składającej się z działek nr ewid. [...]. Skarżąca wniosła o zobowiązanie Prezydenta Miasta B. do wydania decyzji w myśl art.104 K.p.a.
Wskazane wyżej przepisy prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi stanowią, że skargę na bezczynność można wnieść wówczas, gdy organ administracji jest zobowiązany do wydania decyzji, postanowienia albo innego aktu z zakresu administracji publicznej, a aktów tych nie wydaje.
Wbrew poglądom skarżącej, obowiązujące przepisy nie nakładają na Prezydenta Miasta B. obowiązku wydania decyzji o nie ustalaniu opłaty adiacenckiej. Jeżeli nie ma takiego obowiązku to Prezydent Miasta B. nie może być w zwłoce.
Pismo skarżącej z [...] 2003 r. jest reakcją na zawiadomienie o wszczęciu postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej. W trakcie prowadzonego postępowania administracyjnego została jej udzielona odpowiedź z dnia [...] 2003 r. Postępowanie to zostało zakończone decyzją administracyjną z dnia [...] 2003 r., w której ustalono wysokość opłaty adiacenckiej. Decyzja ta stała się ostateczna.
Realizacja uprawnień skarżącej mogła nastąpić w toku postępowania odwoławczego. Odrzucenie skargi następuje wobec nie wyczerpania środków zaskarżenia instytucji wezwania do usunięcia naruszenia prawa (art.52 § 4 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi), co ma swoją podstawę w przepisie art.58 § 1 pkt 6 cytowanej ustawy z 30.08.2002 r.