Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Julia Szczygielska, po rozpoznaniu w dniu 23 września 2010 r. na posiedzeniu niejawnym skargi kasacyjnej T.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 17 czerwca 2010r., sygn. akt II SA/Wr 91/10 oddalającego skargę w sprawie ze skargi T.S. na zarządzenie Prezydenta Miasta B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie przeznaczenia do sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej położonej przy ul. [...] w B. w drodze przetargu ustnego nieograniczonego postanawia odrzucić skargę kasacyjną.
W dniu [...] r. Prezydent Miasta B. podjął zarządzenie Nr [...] w sprawie przeznaczenia do sprzedaży nieruchomości gruntowej zabudowanej, położonej przy ul. [...] nr [...] w B. - w drodze przetargu ustnego nieograniczonego. W podstawie prawnej tegoż zarządzenia powołany został przepis 30 ust. 2 pkt. 3 ustawy z dnia z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym/ Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm./, art. 11, art. 13 ust. 1, art. 35 ust. 1 i 2, art. 37 ust. 1, art. 40 ust. 1 pkt. 1 i 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami ( Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.) oraz uchwała Nr [...] Rady Miejskiej w B. z dnia [...] r. w sprawie zasad gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Gminy Miejskiej B. /Dz.Urz. Woj. D. Nr [...], poz. [...] ze zm./.
Zarządzenie to zaskarżone zostało do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu przez T.S.. Skarżący wniósł o jego uchylenie i uznanie go za bezskuteczne.
Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2010 r., sygn. akt. II S.A./Wr 91/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu powołując się na przepis art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi/ Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm./ - oddalił skargę T.S. na opisane wyżej zarządzenie Prezydenta Miasta B..
Pismem z dnia 7 sierpnia 2010 r., sporządzonym osobiście przez skarżącego, T.S. zaskarżył opisany wyżej wyrok.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zauważył, co następuje:
Zgodnie z art. 173 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Z tym pierwszym przypadkiem mamy do czynienia w rozpoznawanej sprawie.
Wskazać przy tym należy, że skarga kasacyjna może być skutecznie wniesiona, jeżeli odpowiada wymaganiom skargi kasacyjnej, określonej w art. 176 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) oraz jest sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego, stosownie do treści art. 175 § 1 tej ustawy.
W rozpoznawanej sprawie skarga kasacyjna została sporządzona przez stronę skarżącą osobiście, zatem nie spełnia ona wymogu niezbędnego do skutecznego wniesienia tej skargi, a mianowicie sporządzenia jej przez uprawniony podmiot, tj. adwokata lub radcę prawnego.
Uwzględniając powyższe należało uznać wniesioną skargę kasacyjną za niedopuszczalną i odrzucić ja po myśli art. 178 w związku z art. 175 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji postanowienia.
B.B.15.10.2010r.