Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu Michał Kazek po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale II wniosku adwokata A. B. o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu w sprawie ze skargi C. D. na pismo Burmistrza Miasta E. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla rejonu F. w mieście E postanawia przyznać adwokatowi A. B. z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu kwotę 221,40 zł (słownie: dwieście dwadzieścia jeden złotych 40/100), w tym podatek od towarów i usług w kwocie 41,40 zł (słownie: czterdzieści jeden złotych 40/100), tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu.
Postanowieniem z dnia 28 lutego 2018 r. referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu przyznał stronie skarżącej C.D. prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym również ustanowienie adwokata.
Pismem z dnia 25 kwietnia 2018 r. Okręgowa Rada Adwokacka we Wrocławiu wyznaczyła adwokata A. B. jako pełnomocnika procesowego z urzędu dla skarżącego.
Wyznaczony z urzędu adwokat przedłożył do akt sprawy opinię z dnia 14 czerwca 2018 r. o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia Sądu z dnia 10 stycznia 2018 r. odrzucającego skargę na wyżej oznaczone pismo.
Pismem procesowym z dnia 14 czerwca 2018 r. wyznaczony z urzędu adwokat złożył wniosek o przyznanie kosztów pomocy prawnej świadczonej z urzędu według norm przepisanych, które zawiera oświadczenie, że nie zostały one zapłacone ani w całości ani w części.
W sprawie zważono, co następuje.
Stosownie do brzmienia art. 250 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity w Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.) wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stosownie do § 2 pkt 1) i 2) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. poz. 1714 ze zm. - dalej: Rozporządzenie), koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia oraz niezbędne i udokumentowane wydatki adwokata ustanowionego z urzędu.
Z kolei w § 21 Rozporządzenia ustalone zostały stawki opłat za konkretne czyn-ności procesowe w pierwszej i drugiej instancji postępowania przed sądem administra-cyjnym. Przepis ten przewiduje odpowiednie stawki za występowanie w postępowaniu w drugiej instancji w postępowaniu przed sądami administracyjnymi za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50% opłaty określonej w pkt 1, a jeżeli w drugiej instancji sprawy nie prowadził ten sam adwokat - 75% tej opłaty, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł (lit. b pkt 2) ust. 1 § 21 Rozporządzenia).
Sprawę ze skargi na pismo w przedmiocie zmiany miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy zaliczyć do kategorii spraw wskazanych w § 21 ust. 1 pkt 1) lit. c Rozporządzenia, dla których stawka opłaty maksymalnej za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji wynosi 240 zł.
Z przywołanego przepisu § 21 ust. 1 pkt 2) lit. b Rozporządzenia wynika, że w ramach tej samej jednostki redakcyjnej przewidziane zostały dwie hipotezy, do których zastosowanie mają różne zasady określania wysokości opłaty należnej adwokatowi działającemu w postępowaniu przed sądem administracyjnym drugiej instancji z urzędu. Pierwsza z nich to sytuacja, w której adwokat (autor opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej) nie prowadził sprawy przed sądem administracyjnym pierwszej instancji, stanowi podstawę do żądania wynagrodzenia w wysokości 75% opłaty maksymalnej. Druga hipoteza wynikająca z analizowanego przepisu prawa obejmuje wszystkie sytuacje oprócz rozważanej w ramach pierwszej hipotezy, w ramach których pełnomocnik sporządził opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, uzasadnia żądanie przez niego wynagrodzenia w wysokości 50% opłaty maksymalnej.