Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Wiśniewski po rozpoznaniu w dniu 2 maja 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku D. i M.W. o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi D.W. i M.W. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 czerwca 2012 r. sygn. akt II SA/Wr 783/11 postanawia odmówić przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym.
W dniu 23 lutego 2017 r. skarżący nadesłali formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Wskazali w nim m.in., że nikt nie prowadzi z nimi wspólnego gospodarstwa domowego, że na ich dochód składa się emerytura D.W. w kwocie 1.295 zł oraz M.W. w wysokości 1.760 zł (w tym dodatek pielęgnacyjny). Do swoich zobowiązań i stałych wydatków wnioskodawcy zaliczyli koszty utrzymania mieszkania w kwocie 500 zł, wydatki na leki - około 800 zł oraz koszty postępowań sądowych i administracyjnych (pisma procesowe i dojazdy do sądu, opłaty) - 1.000 zł.
Pismem z dnia 27 lutego 2017 r. referendarz sądowy wezwał skarżących do przedłożenia do akt sprawy w terminie czternastu dni od dnia doręczenia wezwania: kserokopii zeznań podatkowych dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych za lata 2015 i 2016 wraz z załącznikami ewentualnie rocznego obliczenia podatku przez organ rentowy/informacji o dochodach uzyskanych za rok 2015 i 2016 albo za dwa ostatnie lata, za które takie zeznanie, obliczenie lub informacja zostały sporządzone; wyciągów z posiadanych rachunków bankowych za ostatnie trzy miesiące oraz informacji o posiadanych lokatach oszczędnościowych i innych formach gromadzenia środków pieniężnych; szczegółowego - określonego kwotowo - zestawienia ponoszonych miesięcznie wydatków gospodarstwa domowego (opłaty: czynsz, media, żywność, środki higieny, ubrania, lekarstwa, spłata kredytów i pożyczek - bankowych i prywatnych, podatki, alimenty, zajęcia komornicze, inne), ze wskazaniem źródeł ich finansowania (załączyć dowody opłat); kserokopii odcinka emerytur za lutego 2017 r., informacji o korzystaniu z Pomocy Społecznej lub innych form wsparcia ze strony państwa oraz innych dokumentów i informacji, których treść może mieć znaczenie dla oceny wniosku.
Skarżący nie udzielili na powyższe wezwanie żadnej odpowiedzi i nie nadesłali żadnych dokumentów. Pismem z dna 28 marca 2017 r. złożyli jedynie wniosek o wyłączenie referendarza.
Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 245 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), zwaną dalej "P.p.s.a.", prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Zgodnie zaś z art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Według Sądu wykładnia ustawowego określenia "gdy wykaże" (art. 246 P.p.s.a.) prowadzi do przyjęcia, że to na ubiegającym się o przyznanie prawa pomocy spoczywa ciężar dowodu, iż znajduje się w sytuacji uprawniającej go do przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym. Zatem to wnioskodawca zobowiązany jest do dokładnego i zgodnego z prawdą przedstawienia własnej sytuacji majątkowej oraz wykazania, iż spełnia przesłanki do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Tymczasem - w ocenie Sądu - dane zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy w niniejszej sprawie są na tyle ogólnikowe i niepełne, że wymagane było wezwanie do dodatkowych wyjaśnień. Skarżący zignorowali jednak wezwanie referendarza i nie przedstawili wiarygodnych dokumentów obrazujących sytuację majątkową. Z tych względów należy przyjąć, że dochód wnioskodawców na poziomie 3055 zł jest wystarczający na pokrycie kosztów niniejszego postępowania, które na obecnym etapie postepowania wynoszą 200 zł (po 100 zł od dwóch zażaleń na postanowienia z dnia 20 marca i 7 kwietnia 2017 r.). Brak informacji o kosztach utrzymania skarżących nie pozwala na dywagowanie, na jakim poziomie kształtują się rzeczywiste możliwości płatnicze skarżących. To jednak, co skarżący ujawnili we wniosku, podlega ocenie sądu i prowadzi do przyjęcia, że skarżący nie wykazali, iż nie są w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.
Uwzględniając powyższe Sąd doszedł do przekonania, że wniosek o przyznanie prawa pomocy pozostaje nienależycie udokumentowany, ale już jego ocena w tym stanie pozwala na przesądzenie, iż na obecnym etapie nie zostało przez wnioskodawców wykazane, że nie są w stanie ponieść kosztów sądowych w zainicjowanym przez siebie postępowaniu. Co za tym idzie, Sąd ocenił również, że skoro sytuacja materialna wnioskodawców nie uzasadnia zwolnienia ich z kosztów sądowych w całości z powodu ubóstwa, to nie są również spełnione przesłanki przyznania prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata. Innymi słowy, brak jest podstaw, aby kredytować działalność profesjonalnego pełnomocnika strony skarżącej ze środków publicznych.
Stąd orzeczono - na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 w związku z art. 245 § 2 P.p.s.a. - jak w sentencji postanowienia.