Sprawa ze skargi na decyzję Starosty Powiatu (...) z 27 stycznia 1999 r. w przedmiocie rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem,
Tezy

Skoro - zgodnie z art. 58 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872/ - mianowani pracownicy dotychczasowych urzędów państwowych, stający się pracownikami wskazanych jednostek samorządowych, zachowują w okresie przejściowym uprawnienia pracownicze wynikające z nominacji, nie wyłączając uprawnień procesowych, to w sprawach rozwiązania z nimi stosunku pracy, wyraźnie przekazanych, na podstawie art. 38 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, na drogę szczególną, obowiązuje administracyjnosądowy /przed NSA/ tryb rozpatrywania sporów.

W myśl przepisu art. 17 Kpa w związku z art. 38 ustawy o pracownikach urzędów państwowych, od decyzji organu pierwszej instancji w tych sprawach, w związku ze zmianą przepisów określających właściwość instancyjną, a przez to i rzeczową organów administracji publicznej, pracownik ten może w terminie siedmiu dni wnieść odwołanie do właściwego miejscowo samorządowego kolegium odwoławczego, jako organu wyższego stopnia w rozumieniu Kpa w stosunku do organów jednostek samorządu terytorialnego. Na decyzję tę przysługuje skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny, Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu, po rozpoznaniu (...) sprawy ze skargi Małgorzaty Ł. na decyzję Starosty Powiatu (...) z 27 stycznia 1999 r. w przedmiocie rozwiązania umowy o pracę za wypowiedzeniem, postanawia - odrzucić skargę.

Uzasadnienie strona 1/4

Małgorzata Ł. była pracownikiem Urzędu Wojewódzkiego (...), zatrudnionym od 1 lipca 1984 r. na podstawie mianowania na stanowisku starszego inspektora. W związku z wejściem w życie ustawy z dnia 13 października 1998 r. Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną /Dz.U. nr 133 poz. 872/, została pracownikiem Starostwa Powiatowego (...). Pismem z 27 stycznia 1999 r. zatytułowanym: "rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem", Starosta Powiatowy (...) rozwiązał z Małgorzatą Ł. "umowę o pracę zawartą 1 lipca 1984 r. z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia", który upłynął 30 kwietnia 1999 r.

Jako przyczynę wypowiedzenia wskazano reformę administracji publicznej - art. 58 ustawy Przepisy wprowadzające (...), powołanej wyżej. Jednocześnie poinformowano Małgorzatę Ł., iż w terminie 7 dni od daty doręczenia wypowiedzenia przysługuje jej prawo wniesienia odwołania do Rejonowego Sądu Pracy w J.

Małgorzata Ł. wniosła w przepisanym terminie - zgodnie z zawartym pouczeniem - odwołanie od rozwiązania umowy o pracę do sądu pracy.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w J., Wydział Pracy, z 1 marca 1999 r. stwierdzono jego niewłaściwość w tej sprawie oraz na podstawie art. 464 par. 1 Kpc w związku z art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, przekazano sprawę do rozpoznania i rozstrzygnięcia właściwemu rzeczowo Wojewodzie (...). W motywach podano, że zgodnie z art. 38 ust. 1 ustawy o pracownikach urzędów państwowych, obowiązuje decyzyjna /administracyjna/ droga załatwienia tej sprawy.

Zgodnie z zawartym pouczeniem, Małgorzata Ł. wniosła od decyzji o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem odwołanie do Wojewody (...), kwestionując zasadność podanej w niej przyczyny wypowiedzenia.

Pismem Dyrektora Generalnego (...) Urzędu Wojewódzkiego (...) z 10 marca 1999 r. poinformowano Małgorzatę Ł., iż Wojewoda (...) nie jest organem drugiej instancji, a także kierownikiem jednostki nadrzędnej nad Starostwem Powiatowym (...), właściwym do rozpatrzenia podmiotowego odwołania. Pouczono ją, iż od dokonanego wypowiedzenia może odwołać się do sądu pracy.

Pismem z 19 kwietnia 1999 r. Małgorzata Ł. wniosła do Naczelnego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Starosty Powiatu (...) o rozwiązaniu umowy o pracę za wypowiedzeniem.

W odpowiedzi na skargę, Dyrektor Generalny (...) Urzędu Wojewódzkiego (...) ponownie uznał, iż właściwym do rozpatrzenia tej sprawy jest sąd pracy.

Podniósł, że gdyby nawet uznać wypowiedzenie umowy dokonane przez Starostę za decyzję administracyjną, wydaną w trybie art. 38 ust. 1 ustawy o pracownikach urzędów państwowych, to zgodnie z jego treścią - odwołanie przysługiwałoby do kierownika jednostki nadrzędnej nad urzędem zatrudniającym pracownika. Tymczasem Wojewoda z pewnością nie posiada takich uprawnień wobec Starosty. Zgodnie z art. 17 Kpa, organem wyższego stopnia w stosunku do decyzji Starosty jest Samorządowe Kolegium Odwoławcze, ale jego właściwość do rozpatrywania tego typu spraw może budzić wątpliwość. W konkluzji stwierdzono, że albo od 1 stycznia 1999 r. skarżąca stając się pracownikiem samorządowym nie jest już pracownikiem mianowanym, albo mamy do czynienia z luką prawną, gdyż przy uznaniu, że do 30 czerwca 1999 r. zachowuje ona status urzędnika mianowanego, brakuje organu właściwego do rozpatrywania sporów ze stosunku pracy w trybie postępowania administracyjnego.

Strona 1/4