Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu Michał Kazek po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Wydziale II wniosku radcy prawnego A.B. o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu w sprawie ze skargi C.D. i E.D. na postanowienie Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w G. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie nakazu wstrzymania samowolnie wykonanych robót budowlanych i nałożenia obowiązku dostarczenia ocen technicznych tych robót postanawia przyznać radcy prawnemu A.B. z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wynagrodzenie w kwocie 147,60 zł (słownie: sto czterdzieści siedem 60/100), w tym podatek od towarów i usług w kwocie 27,60 zł (słownie: dwadzieścia siedem 60/100), tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu.
W sprawie, postanowieniem z dnia 7 grudnia 2015 r. referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym we Wrocławiu przyznał C.D. i E.D. prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie radcy prawnego.
Okręgowa Izba Radców Prawnych w G. wyznaczyła stronie skarżącej pełnomocnika z urzędu w osobie radcy prawnego A.B..
Ustanowiony z urzędu radca prawny reprezentował skarżących w postępowaniu sądowoadministracyjnym prowadzącym do wydania przez Sąd w dniu 23 marca 2016 r. wyroku stwierdzającego nieważność zaskarżonego postanowienia. Postanowieniem zawartym w pkt. II. tego wyroku Sąd przyznał pełnomocnikowi skarżących wynagrodzenie tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w kwocie 240 zł, powiększone o kwotę podatku VAT - 55,20 zł.
Dodatkowo pełnomocnik ten sporządził opinię o braku podstaw do sporządzenia skargi kasacyjnej od wyroku Sądu z dnia 23 marca 2016 r. Pełnomocnik wykazał przesłanie opinii na adres strony skarżącej.
W treści pisma procesowego z dnia 27 kwietnia 2016 r. wyznaczony z urzędu pełnomocnik zawarł wniosek o przyznanie kosztów udzielenia pomocy prawnej "za drugą instancję", według norm przepisanych, oraz oświadczenie, że koszty te nie zostały uiszczone w całości ani w części.
W sprawie zważono, co następuje.
Stosownie do brzmienia art. 250 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity w Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.) wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Szczególne zasady ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, udzielanej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, reguluje rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity w Dz. U. z 2013 r. poz. 490 - dalej Rozporządzenie).
Zgodnie z § 15 pkt 1) i 2) Rozporządzenia koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3 i 4, oraz niezbędne, udokumentowane wydatki radcy prawnego.
Z kolei przepis § 14 ust. 2 pkt 2) lit. b Rozporządzenia stanowi, że za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - 50% stawki minimalnej określonej w pkt 1, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam radca prawny w drugiej instancji - 75% tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł.
Z uwagi na fakt, że radca prawny, który sporządził opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej, występował postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, jego wynagrodzenie należało określić w wysokości 50 % stawki minimalnej określonej w Rozporządzeniu.