Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Kremis po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 20 czerwca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zawieszenia z urzędu postępowania w sprawie aktualizacji opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej postanawia: I. odrzucić skargę; II. zwrócić skarżącemu uiszczony wpis sądowy od skargi w kwocie 100 zł (słownie: sto złotych).
Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. zawiesiło z urzędu postępowanie w sprawie aktualizacji przez Starostę K. opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej w J. w granicach działki nr 280/7. W podstawie prawnej postanowienia podano art. 98 § 1 i § 2 i art. 101 § 1 i § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego w związku z art. 79 ust. 7 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.).
W uzasadnieniu tego postanowienia podano, że pismem z dnia 20 grudnia 2012 r. nr [...] Starosta K. wypowiedział M. B. wysokość dotychczasowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej położonej w J., w granicach działki nr 280/7 o powierzchni 2,6902 ha, oferując jednocześnie przyjęcie od dnia 1 stycznia 2013 r. nowej wysokości opłaty rocznej w kwocie 900,00 zł, przy uwzględnieniu stawki opłaty rocznej w wysokości 3%. Ustalenia opłaty w nowej wysokości organ dokonał w oparciu o wartość nieruchomości określoną przez rzeczoznawcę majątkowego w operacie szacunkowym z dnia 15.11.2012 r. w wysokości 30.000 zł. Pismem z dnia 24 stycznia 2013 r. M. B. zwrócił się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w J. z wnioskiem o ustalenie, że aktualizacja opłaty rocznej w wysokości zaproponowanej przez Starostę K. jest nieuzasadniona. We wniosku podał m.in., że przed kolegium toczy się postępowanie o ustalenie wysokości stawki procentowej opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości. Jego zdaniem, do czasu rozstrzygnięcia tej sprawy nie jest możliwa jakakolwiek aktualizacja opłaty rocznej, gdyż nie istnieje pewność, co do prawidłowości opłaty dotychczas płaconej. Przesyłając akta sprawy Starosta K. wskazał, że zarzut M. B., iż do czasu rozstrzygnięcia sprawy ustalenia wysokości stawki procentowej opłaty rocznej nie jest możliwa aktualizacja tej opłaty, jest nietrafny, gdyż oświadczenie woli właściciela nieruchomości w sprawie zmiany stawki procentowej dotyczy wyłącznie stawki i nie obejmuje wysokości opłaty. Zmiana wysokości następuje niejako automatycznie, do potwierdzenia czego wystarczy zwykła czynność materialno-techniczna (vide: orzeczenie SKO we Wrocławiu z dnia 23.06.2004 r. nr SKO 4114/24/04). Zatem starosta podtrzymał swoje wypowiedzenie wysokości opłaty rocznej.
Rozpatrując wniosek M. B., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w J. w dniu 7 marca 2013 r. przeprowadziło rozprawę administracyjną na której pełnomocnik M. B. podtrzymał argumentację zawartą we wniosku skierowanym do kolegium. Wskazał, że przeszkodą do aktualizacji jest toczące się postępowania w sprawie zmiany stawki procentowej. Do czasu zakończenia tego postępowania starosta nie powinien wszczynać postępowania o aktualizację. Wobec tego brak jest podstaw prawnych do zawieszenia postępowania o aktualizację opłaty. W tym stanie aktualizacja jest nieuzasadniona (przedwczesna). Prawidłowa stawką jest 2%. Pełnomocnik starosty stwierdziła natomiast, że żaden przepis nie zabrania przeprowadzenia aktualizacji, mimo toczącego się postępowania o zmianę stawki procentowej opłaty rocznej. Tym samym aktualizacja opłaty rocznej jest uzasadniona. W sytuacji gdyby uznać, że toczące się postępowanie o zmianę stawki na wniosek użytkownika wieczystego wstrzymuje postępowanie o aktualizację, starosta nie mógłby przeprowadzić aktualizacji. W przypadku gdyby doszło do zmiany stawki procentowej przez sąd powszechny wówczas nastąpiłaby zmiana wysokości opłaty rocznej w sposób przedstawiony w orzeczeniu SKO we Wrocławiu z dnia 23.06.2004 r. nr SKO 4114/24/04. Wobec powyższego nie doszło do zawarcia ugody pomiędzy stronami.