Sprawa ze skargi C. D. i W. D. na czynność Wojewody D. w przedmiocie prowadzenia postępowania dowodowego pomimo zgromadzenia materiału dowodowego umożliwiającego wydanie decyzji administracyjnej w sprawie ustalenia wysokości odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym Przewodniczący: Sędzia WSA Władysław Kulon po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 16 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi C. D. i W. D. na czynność Wojewody D. w przedmiocie prowadzenia postępowania dowodowego pomimo zgromadzenia materiału dowodowego umożliwiającego wydanie decyzji administracyjnej w sprawie ustalenia wysokości odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości postanawia: I. odrzucić skargę; II. zwrócić stronie skarżącej uiszczony wpis sądowy od skargi w kwocie 200 zł (słownie: dwieście złotych).

Uzasadnienie strona 1/3

Skarżący zastępowani przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego M. K. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę czynność Wojewody D.. Autor skargi wskazał, że chodzi o czynność z zakresu administracji publicznej dotyczącą obowiązku wynikającego z przepisów prawa, a polegającą na prowadzeniu postępowania dowodowego pomimo zgromadzenia materiału dowodowego umożliwiającego wydanie decyzji administracyjnej w sprawie ustalenia wysokości odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości położonej w gminie N., oznaczonej jako działka nr [...] (sprawa o sygnaturze akt administracyjnych: [...]).

W skardze zarzucono, że zaskarżona czynność narusza art. 6, art. 7, art. 75 § 1 i art. 84 § 1 Kodeksu postępowania administracyjnego, poprzez błędne przyjęcie, że podstawą określenia wysokości odszkodowania może być wyłącznie opinia biegłego powołanego przez organ, w sytuacji, gdy może nią być również opinia rzeczoznawcy majątkowego niebędącego biegłym. Nadto zarzucono, że zaskarżona czynność narusza art. 12 ust. 5 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych w związku z art. 130 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, poprzez błędne przyjęcie, że nie jest możliwe rozstrzygnięcie sprawy na podstawie opinii rzeczoznawcy majątkowego, gdy nie jest on biegłym powołanym przez organ.

Skarżący, powołując art. 146 § 1 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wnieśli o stwierdzenie bezskuteczności czynności organu polegającej na prowadzeniu postępowania dowodowego zmierzającego do uzyskania poprawnej opinii biegłego powołanego przez organ w sytuacji, gdy organ dopuścił jako dowód opinię rzeczoznawcy przedłożona przez stronę. Nadto skarżący wnieśli, powołując art. 146 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, o uznanie obowiązku organu do załatwienia sprawy w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy. W skardze zawarto też wniosek o zwrot kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda D. wniósł o jej odrzucenie, wskazując, że jest ona niedopuszczalna. Z jednej strony organ wskazał, że skarga jest niedopuszczalna, ponieważ sprawa będąca jej przedmiotem nie należy do właściwości sądu administracyjnego. Z drugiej strony zauważono, że poprzedzające skargę wezwanie do usunięcia naruszenia prawa zawierało sformułowanie, że przedmiotem owego naruszenia prawa jest niewydanie decyzji, a nie czynności w postępowaniu dowodowym, co mogłoby znaczyć, że tryb przedsądowy nie został wyczerpany.

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu zważył, co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.; dalej: p.p.s.a.) właściwość sądu administracyjnego obejmuje rozpoznawanie skarg na: 1) decyzje administracyjne; 2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty; 3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu; 4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, z późn. zm.) oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw; 4a) pisemne interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane w indywidualnych sprawach; 5) akty prawa miejscowego organów jednostek samorządu terytorialnego i terenowych organów administracji rządowej; 6) akty organów jednostek samorządu terytorialnego i ich związków, inne niż określone w pkt 5, podejmowane w sprawach z zakresu administracji publicznej; 7) akty nadzoru nad działalnością organów jednostek samorządu terytorialnego; 8) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a; 9) bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w sprawach dotyczących innych niż określone w pkt 1-3 aktów lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw.

Strona 1/3