Sprawa ze skargi T. S.A. z/s w K. na zarządzenie Wójta Gminy N. w przedmiocie pobierania jednorazowych opłat za umieszczenie urządzeń infrastruktury technicznej na nieruchomościach stanowiących własność Gminy N., a nie będących drogami publicznymi
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Władysław Kulon (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis Sędzia WSA Adam Habuda po rozpoznaniu w Wydziale II w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 17 lutego 2022 r. sprawy ze skargi T. S.A. z/s w K. na zarządzenie Wójta Gminy N. z dnia 30 października 2020 r. nr 512/20 w przedmiocie pobierania jednorazowych opłat za umieszczenie urządzeń infrastruktury technicznej na nieruchomościach stanowiących własność Gminy N., a nie będących drogami publicznymi postanawia: I. odrzucić skargę; II. zwrócić stronie skarżącej kwotę 300 (słownie: trzysta) zł tytułem zwrotu wpisu od skargi.

Uzasadnienie strona 1/7

T. S.A. z siedzibą w K., (dalej - skarżąca, spółka) wywiodła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na zarządzenie Wójta Gminy N. z dnia 30 października 2020 r., nr 512/20. Spółka zaskarżyła wskazane zarządzenie w całości żądając stwierdzenia jego nieważności i zasądzenia zwrotu kosztów postępowania.

Żądania skargi oparto na zarzutach naruszenia art. 30 ust. 2 pkt 3, art. 41 ust. 1 i 2 oraz art. 18 ust. 2 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym w zw. z art. 168 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej oraz art. 25 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Uzasadniając wnioski i zarzuty procesowe skarżąca podała, że w drodze wskazanego zarządzenia ustalono wysokość i zasady pobierania opłat z tytułu umieszczania urządzeń infrastruktury technicznej, na nieruchomościach stanowiących własność Gminy N., które nie są drogami publicznymi, w sposób następujący:

1. 50,00 zł netto za 1m sieci umieszczonej nad, na lub pod ziemią;

2. za każdy pojedynczy obiekt nad, na lub pod ziemią (np. szafka, studzienka, itp.) zajmujący powierzchnie:

a) do 1m² gruntu - 200,00 zł netto,

b) do 1m² do 2m² gruntu - 400,00 zł netto,

c) ponad 2m² do 3m² gruntu - 600,00 zł;

3. 500,00 zł netto - za każdy pojedynczy słup,

4. 800,00 zł netto - za każdy pojedynczy słup średniego napięcia;

5. 2 000,00 zł netto - za każdy pojedynczy słup wysokiego napięcia;

6. 20,00 zł netto - za 1mb uziemienia;

ustalając, iż każdorazowo jednorazowa opłata z tytułu umieszczenia urządzenia infrastruktury technicznej nie może być niższa niż 1 400,00 zł netto.

Ponadto, w treści zarządzenia zastosowano rozbieżne stawki dla urządzeń infrastruktury:

a) wodociągowej i kanalizacyjnej - dla której stosuje się 50% zniżki od stawek wskazanych w treści zarządzenia;

b) telekomunikacyjnej - dla której stosuje się 90% zniżki od stawek wskazanych w treści zarządzenia.

W myśl § 1 ust. 3 i 4 zarządzenia, Gmina N. nie pobiera opłat za:

a) sieci infrastruktury teletechnicznej umieszczane na nieruchomościach przeznaczone na cele oświatowe - pod warunkiem, że dotyczą tylko i wyłącznie uzbrojenia tych nieruchomości w infrastrukturę techniczną;

b) sieci budowane i wykonywane na rzecz i zlecenie gminy.

W treści zarządzenia określono, iż umieszczenie urządzeń infrastruktury technicznej bez zgody gminy lub bez uiszczenia jednorazowej opłaty, skutkować będzie naliczeniem przez gminę kary w wysokości 10-krotności należnej opłaty (§ 3).

Skarżąca spółka sygnalizowała wystąpienie do Wojewody Dolnośląskiego z wnioskiem o wszczęcie z urzędu postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności przedmiotowego zarządzenia lecz Wojewoda stwierdził, że zarządzenie Wójta Gminy N. nie zostało podjęte z istotnym naruszeniem prawa skutkującym stwierdzeniem jego nieważności. Według spółki zapisy zarządzenia nie znajdują oparcia w przepisach prawa, a nadto stawiają w sposób nieuprawniony w uprzywilejowanej sytuacji właścicieli urządzeń infrastruktury technicznej innej niż infrastruktura elektroenergetyczna. Brak jest jakichkolwiek podstaw prawnych do ustalenia minimalnego progu jednorazowej opłaty za umieszczenie urządzeń infrastruktury technicznej na nieruchomościach stanowiących własność Gminy N., które nie są drogami publicznymi. Wskazane w treści zarządzenia stawki opłat są kilkukrotnie wyższe niż stawki rynkowe czynszu dzierżawnego stosowane na danym obszarze. Przewyższają nadto kilkukrotnie stawki opłat nakładane na T. S.A. przez pozostałe gminy województwa dolnośląskiego. W procesie uzgadniania projektowanych urządzeń infrastruktury przesyłowej Wójt Gminy N. nakłada na T. S.A. obowiązek zawarcia umowy określającej zasady wnoszenia opłaty za zajecie nieruchomości zgodnie z treścią wydanego zarządzenia, każdorazowo w treści uzgodnienia wskazując, iż traci ono ważność w przypadku niedostosowania się przez T. S.A. do wskazanych przez gminę warunków. Tym samym, gmina zmusza do akceptacji narzuconych stawek nie będących stawkami rynkowymi czynszu, co stanowi nadużycie ze strony organów, które w myśl art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zobowiązane są do działania na podstawie i w granicach prawa.

Strona 1/7