Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Olga Białek po rozpoznaniu w Wydziale II w dniu 22 sierpnia 2022 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi L. M. i K. M. na uchwałę Rady Gminy Wisznia Mała z dnia 30 listopada 2020 r., nr VIII/XVI/282/20 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszarów położonych w miejscowości Biskupice oraz Rogoż - MPZP BISKUPICE III - ROGOŻ CENTRUM postanawia: I. odrzucić skargę; II. zwrócić uiszczony wpis w kwocie 300 (słownie: trzysta) zł.
L. M. i K. M. (dalej: skarżący) wnieśli, za pośrednictwem profesjonalnego pełnomocnika, skargę na uchwałę Rady Gminy Wisznia Mała z dnia 30 listopada 2020 r., nr VIII/XXVI/282/20 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszarów położonych w miejscowości Biskupice oraz Rogoż - MPZP BISKUPICE III - ROGOŻ CENTRUM., wnioskując o stwierdzenie jej nieważności w całości.
Zaskarżonej uchwale zarzucili naruszenie przepisów prawa materialnego, w tym: art. 1 ust. 2 pkt 12, art. 1 ust. 3, art. 25 ust. 1 . art. 15 ust. 2 pkt 10, art. 10 ust. 1 pkt 6 w związku z art. 15 ust. 2 pkt 6 art. 67 a ust. 5 ustawy z dnia 27 marca 200 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U z 2001 r, poz. 647 ze zm.) dalej jako u.p.z.p.; art 7 i art. 94 Konstytucji RP oraz § 149 i § 137 w związku z § 143 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 20002 r. w sprawie zasad techniki prawodawczej.
W uzasadnieniu skarżący wyjaśnili, że są właścicielami nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] obręb R., nr KW [...] oraz działki nr [...] obręb R., nr KW [...]. Zdaniem skarżących, uchwalenie zaskarżonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i przyjęcie odmiennych funkcji zagospodarowania dla terenów nim objętych, zmienia warunki środowiskowe korzystania ze wskazanych działek. W chwili ich zakupu nie było bowiem w pobliżu terenów których dopuszczalne zagospodarowanie definiowane jest w przepisach z zakresu ochrony środowiska. Skarżący podkreślili, że ich działka zlokalizowana jest [...] metrów od granic terenów objętych postanowieniami zaskarżonego planu. Postanowienia te negatywnie i bezpośrednio oddziałują na ich własność obniżając walory lokalizacyjne działki, w tym jej wartość ekonomiczną i prawo do właściwego, zgodnego z przeznaczeniem, niezakłóconego ponad przeciętną miarę wykonywania prawa własności przez które należy rozumieć zagrożenie pogorszenia parametrów związanych z ochrona środowiska takich jak poziom wibracji, hałasu i zanieczyszczenia powietrza. Skarżący podnieśli, że zaskarżona uchwała narusza ich interes prawny wynikający z art. 144 k.c w z art. 140 k.c. Kwestionowany plan miejscowy zezwala bowiem właścicielom objętych nim działek do wykonywania swojego prawa z naruszeniem obowiązku powstrzymywania się od działań, które zakłócałyby korzystanie z nieruchomości sąsiednich ponad przeciętna miarę, wynikającą ze społeczno-gospodarczego przeznaczenia nieruchomości i stosunków miejscowych. Zdaniem skarżących, przywołana norma obejmuje również immisje pośrednie których szkodliwe skutki mogą być odczuwane w sposób naturalny na ich nieruchomościach np. poprzez wywoływanie hałasu, wibracji, wytwarzanie zapachów, ciepła i innych. Organ planistyczny winien więc uwzględnić dyspozycję art. 144K.c i powstrzymać się od działań, przy wydawaniu aktów prawa miejscowego, mogących zakłócać lub potencjalnie zakłócać korzystanie z nieruchomości sąsiednich.
W ocenie skarżących dozwolone przepisami planu prawo zagospodarowania działek znajdujących się w jego granicach, niesie realne i znaczące zagrożenia ze strony inwestycji dla działek stanowiących ich własność, gdyż w znaczący sposób będzie oddziaływać na prawo do niezakłóconego korzystania z tych działek. Skoro plan dopuszcza maksymalną wysokość budynków do 45 m a budowli do 80 m to zrealizowana na jego terenie inwestycja będzie widoczna nieomal z każdego miejsca w promieniu wielu kilometrów.