Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie odmowy przyznania renty rodzinnej w drodze wyjątku
Sentencja

Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Beata Gibzińska po rozpoznaniu w dniu 23 października 2018 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku małoletniego I.Z. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego G.Z. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi małoletniego I.Z. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego G.Z. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty rodzinnej w drodze wyjątku postanawia 1. przyznać małoletniemu I.Z. reprezentowanemu przez przedstawiciela ustawowego G.Z. prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata, 2. umorzyć postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.

Inne orzeczenia o symbolu:
650 Sprawy świadczeń społecznych w drodze wyjątku
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych/ZUS
Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 9 października 2018 r. sygn. akt II SA/Wa 903/18 oddalił skargę małoletniego I.Z. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego G.Z. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] kwietnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania renty rodzinnej w drodze wyjątku.

Przedstawiciel ustawowy skarżącego wraz z wnioskiem o sporządzenie uzasadnienia wyroku złożył formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia adwokata.

W uzasadnieniu wniosku wskazał, że jest osobą bezrobotną bez prawa do zasiłku, który skończył się w sierpniu 2018 r.

W oświadczeniu o stanie rodzinnym, majątku i dochodach przedstawiciel ustawowy skarżącego podał, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z synem. Mieszka w dwupokojowym mieszkaniu. Utrzymuje się ze świadczenia rodzinnego - 500+ oraz zasiłku rodzinnego na dziecko w kwocie 317 zł, co stanowi łącznie 817 zł miesięcznie. Jako stałe miesięczne wydatki wskazał: prąd - ok. 90 zł, wodę i ścieki - ok. 70 zł, leki - 60 zł, abonament TV - 55 zł, opłatę za treningi syna - 50 zł. Ponadto spłaca kredyt w kwocie 200 zł miesięcznie. Oświadczył, że nie posiada oszczędności oraz przedmiotów wartościowych.

Mając powyższe na względzie zważono, co następuje:

Należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie skarżący, stosownie do treści art. 239 § 1 pkt 1 lit. e ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302); zwanej dalej P.p.s.a., nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.

Zgodnie z art. 249a powołanej ustawy, jeżeli (...) rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się. Skoro zatem skarżący w tej sprawie jest zwolniony z ustawy z obowiązku ponoszenia wszelkich kosztów sądowych, to postępowanie w zakresie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, jako zbędne, należało umorzyć.

Natomiast art. 262 P.p.s.a. stanowi, że przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.

Stosownie zaś do treści art. 245 § 1 i § 3 P.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie częściowym i obejmować tylko ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Przyznanie tego prawa osobie fizycznej następuje na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy wtedy, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Jak wynika ze złożonego wniosku oraz akt administracyjnych sytuacja materialna G.Z. i jego małoletniego dziecka jest trudna.

Ojciec małoletniego skarżącego I.Z. jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku. Dochód gospodarstwa domowego rodziny stanowią: świadczenie rodzinne w wysokości 500 zł oraz zasiłek rodzinny na dziecko w kwocie 317 zł, co stanowi łącznie 817 zł. Otrzymywane świadczenia, z których rodzina się utrzymuje w znacznej części przeznaczane są na stałe miesięczne koszty utrzymania, które wynoszą ok. 525 zł (prąd - ok. 90 zł, woda i ścieki - ok. 70 zł, leki - 60 zł, abonament TV - 55 zł, spłata kredytu - 200 zł oraz treningi sportowe syna - 50 zł).

W ocenie referendarza sądowego, mając na względzie informacje i dane wykazane w formularzu PPF, jak też wynikające ze znajdujących się w aktach sprawy dokumentów stwierdza się, że w przypadku skarżącego zachodzi ustawowa przesłanka uzasadniająca przyznanie prawa pomocy. Przedstawiona sytuacja rodzinna i finansowa, a zwłaszcza fakt pobierania świadczenia rodzinnego na dziecko, które przysługuje osobom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej, nie pozwala skarżącemu na ustanowienie pełnomocnika z wyboru bez uszczerbku utrzymania koniecznego.

Z tego względu, na podstawie art. 249a w zw. z art. 239 § 1 pkt 1 lit. e oraz art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 262 i art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
650 Sprawy świadczeń społecznych w drodze wyjątku
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych/ZUS