Starszy Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Lucyna Picho po rozpoznaniu w dniu 10 września 2015 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym wniosku R. N. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi R. N. na decyzję Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów z dnia [...] lutego 201 5r., nr [...] z dnia [...] kwietnia 2015 r., w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania postanawia: przyznać prawo pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych.
Wnioskiem z dnia 25 sierpnia 2015 r., złożonym na formularzu PPPr, strona skarżąca R. N. zwrócił się o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych. W złożonym oświadczeniu o stanie majątkowym i dochodach skarżący podał, że pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z bratem i konkubiną brata. Wnioskodawca nie uzyskuje żadnych dochodów, jest bezrobotny, natomiast jego brat i konkubina uzyskują zasiłek z ośrodka pomocy społecznej w kwocie [...] zł każdy. Wnioskodawca ujawnił, że posiada majątek w postaci domku o powierzchni [...] m2. Uzasadniając wniosek skarżący wskazał, że w chwili obecnej nie uzyskuje żadnego dochodu, a jego stan zdrowia nie pozwala mu na podjęcie pracy zarobkowej.
Rozpoznając wniosek na wstępie należy wskazać, że stosownie do treści przepisu art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm., zwanej dalej p.p.s.a.), prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego. Częściowe zwolnienie od opłat lub wydatków może polegać na zwolnieniu od poniesienia ułamkowej ich części albo określonej kwoty pieniężnej (art. 245 § 4 p.p.s.a.). W myśl art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a., osobie prawnej może być przyznane prawo pomocy w zakresie częściowym, gdy wykaże, że nie ma dostatecznych środków na poniesienie pełnych kosztów postępowania. Z regulacji prawnych dotyczących kosztów sądowych wynika, że zasadą jest, iż każdy kto wnosi do sądu pismo podlegające opłacie lub powodujące wydatki, obowiązany jest do uiszczenia stosownych kosztów sądowych. W konsekwencji każdy kto wszczyna postępowanie sądowe, powinien liczyć się z koniecznością opłacenia kosztów sądowych, a co za tym idzie tak planować swój budżet, aby wygospodarować kwotę konieczną do ich uiszczenia (zob. postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 stycznia 2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 2033/09, www.orzeczenia.nsa.gov.pl). W orzecznictwie ugruntował się pogląd, że udzielenie stronie prawa pomocy w postępowaniu przed sądem administracyjnym jest formą jej dofinansowania z budżetu państwa i przez to powinno się sprowadzać do wypadków, w których zdobycie przez stronę środków na sfinansowanie udziału w postępowaniu sądowym jest rzeczywiście, obiektywnie niemożliwe.
Podkreślić przy tym należy, że rzeczą wnioskodawcy jako zainteresowanego jest wykazanie, iż jego sytuacja materialna jest na tyle trudna, że uzasadnia wyjątkowe traktowanie, o którym mowa w przytoczonych przepisach. Zwolnienie z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania związanych z udziałem strony w sprawie może zatem nastąpić tylko w sytuacjach wyjątkowych, kiedy to strona - co należy podkreślić - nie z własnej winy pozbawiona jest środków niezbędnych na pokrycie tych kosztów. Przenosząc powyższe uwagi na grunt rozpoznawanego wniosku referendarz sądowy uznał, że żądanie strony skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych, spełnia przesłankę określoną w art. 246 § pkt 2 p.p.s.a.
Skoro R. N. nie zarobkuje, i nie uzyskuje jakichkolwiek dochodów to w sposób oczywisty nie były w stanie samodzielnie opłacić kosztów sądowych. W tej sytuacji należy uznać, że strona wykazała, że spełnia przesłanki do uwzględnienia jej wniosku.
Z tych wszystkich względów, na podstawie przepisu art. 246 § 2 pkt 2 p.p.s.a., orzeczono jak w sentencji postanowienia