Sprawa ze skargi M. K. na pismo Dyrektora Departamentu Ochrony Centralnego Biura Antykorupcyjnego w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na udzielenie informacji niejawnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Pisula-Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 6 czerwca 2014 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. K. na pismo Dyrektora Departamentu Ochrony Centralnego Biura Antykorupcyjnego z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wyrażenia zgody na udzielenie informacji niejawnej postanawia 1. odrzucić skargę, 2. zwrócić skarżącemu uiszczony wpis od skargi w kwocie 200 (słownie: dwieście) złotych.

Uzasadnienie strona 1/2

M. K. pismem z dnia [...] stycznia 2014 r. wystąpił do Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego z wnioskiem o zezwolenie na udzielenie informacji niejawnej, w trybie art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym (Dz. U. z 2012 r., poz. 621 ze zm.), w związku z toczącym się przed sądem cywilnym postępowaniem w sprawie ochrony dóbr osobistych.

Szef CBA pismem z dnia [...] lutego 2014 r. poinformował wnioskodawcę, że brak jest podstaw do podjęcia przedmiotowej decyzji oraz wskazał, że informacje niejawne, przetwarzane przez CBA, mogą być udostępnione na potrzeby postępowania karnego tylko z zachowaniem rygorystycznych wymogów, które w tej sprawie nie znajdują zastosowania.

W piśmie z dnia 6 marca 2014 r. M. K. wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy. Wskazał, że z treści art. 28 ust. 1 ustawy o CBA nie wynika, aby informacje niejawne mogły być udostępnione jedynie na potrzeby postępowania karnego.

W odpowiedzi na powyższe, Dyrektor Departamentu Prawnego CBA pismem z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] poinformował stronę, że Szef CBA potrzymał wyrażone w sprawie stanowisko. Wskazał ponadto, że ochrona interesu publicznego ma pierwszeństwo przed interesem wskazanym w złożonym wniosku.

M. K. pismem z dnia 21 marca 2014 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na powyższe pismo Dyrektora Departamentu Ochrony CBA, wskazując, że wnosi skargę na decyzję Szefa Centralnego Biura Antykorupcyjnego. Jednocześnie zarzucił naruszenie:

- przepisów postępowania, t.j. art. 107 § 1 i § 2 K.p.a., poprzez nienależyte uzasadnienie decyzji oraz

- przepisów prawa materialnego, poprzez dowolną wykładnię art. 28 ust. 1 ustawy o Centralnym Biurze Antykorupcyjnym, polegającą na uznaniu, że w sprawie o ochronę dóbr osobistych, zezwolenie na udzielenie informacji niejawnych nie może być udzielone. Wniósł ponadto o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania, a także o zasądzenie od organu kosztów postępowania.

W odpowiedzi na skargę Szef CBA wniósł o jej odrzucenie, względnie oddalenie, wskazując, iż jest ona niedopuszczalna z uwagi na brak kognicji sądów administracyjnych w przedmiotowej sprawie, a ponadto została ona wniesiona przez nieuprawniony podmiot.

Wskazał, że przepisy prawa nie przewidują odwołania od wydania zezwolenia lub odmowy wydania zezwolenia na wniosek złożony w trybie art. 28 ust. 1 ustawy o CBA, z wyjątkiem art. 28 ust 5 tej ustawy, który przyznaje Pierwszemu Prezesowi Sądu Najwyższego możliwość skontrolowania odmowy zwolnienia m.in. funkcjonariusza od obowiązku zachowania w tajemnicy informacji niejawnych.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:

Rozpoznając wniesioną skargę, Sąd ma obowiązek przede wszystkim zbadać, czy jest ona dopuszczalna.

Stosownie do treści art. 3 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:

Strona 1/2