Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Antoniuk po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. L. z dnia 23 grudnia 2016 r. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi W. L. na orzeczenie Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej w [...] z dnia [...] października 2016 r. nr [...] w przedmiocie zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej postanawia: odmówić przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Centralna Wojskowa Komisja Lekarska w [...] orzeczeniem z dnia [...] października 2016 r. nr [...] uchyliła w całości orzeczenie Regionalnej Wojskowej Komisji Lekarskiej w [...]. nr [...] z dnia [...] lipca 2016 r. oraz wydała nowe orzeczenie w sprawie zdolności W. L.
do pełnienia zawodowej służby wojskowej. Orzeczenie zostało doręczone skarżącemu w dniu [...]października 2016 r. Trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi upływał w dniu 28 listopada 2016 r.
Skarżący w dniu 23 grudnia 2016 r. złożył za pośrednictwem organu wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, jednocześnie wnosząc skargę na orzeczenie Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej z dnia [...] października 2016 r.
W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, iż przy doręczeniu zastępczym
(za pośrednictwem dorosłego domownika) łatwo może dojść do pomyłki przy przekazywaniu informacji o dacie doręczenia pisma lub jej błędnego zapamiętania przez adresata, któremu jest przekazywana tylko ustnie. Jednakże wobec pozostawaniu na utrzymaniu rodziców, pomyłka nie jest w interesie wnioskodawcy, ani jego rodziców. W treści wniosku skarżący powołał także inne postępowanie, które toczyło się w jego sprawie w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Warszawie, zakończone wyrokiem z dnia 21 listopada 2016 r. stwierdzającym nieważność zaskarżonego orzeczenia Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej w [...] nr [...].
W odpowiedzi na wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi organ wskazał, iż skarżący nie wskazał przyczyny uchybienia terminu, a tym samym nie uprawdopodobnił braku jego winy w uchybieniu terminu ustawowego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Wniosek o przywrócenie terminu nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.) - dalej jako P.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swojej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Postanowienie o przywróceniu terminu albo odmowie jego przywrócenia może być wydane na posiedzeniu niejawnym.
Z kolei przepis art. 87 P.p.s.a. stanowi, że pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu siedmiu dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu (§ 1). W piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu (§ 2). Równocześnie z wnioskiem strona powinna dokonać czynności, której nie dokonała w terminie (§ 4).