Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Iwona Malicka po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2016 r. w Warszawie na posiedzeniu niejawnym wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego w sprawie ze skargi małoletniego K. S., reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego - S. S. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku postanawia: 1. przyznać małoletniemu K. S. prawo pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego, 2. umorzyć postępowanie w sprawie wniosku o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
S. S. - przedstawiciel ustawowy małoletniego K. S., wraz ze skargą na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, złożył w niniejszej sprawie wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia radcy prawnego.
We wniosku wskazał, że po śmierci matki K. S. pozostaje wraz z synem (ur. w 2011 r.) we wspólnym gospodarstwie domowym. Podał, że znajduje się w trudnej sytuacji materialnej, bowiem na dochód rodziny składają się jedynie renta rodzinna i socjalna wraz ze świadczeniami rodzinnymi, w łącznej wysokości do wypłaty (po potrąceniu świadczeń alimentacyjnych) w kwocie 714,23 zł. Podniósł, że do stałych kosztów utrzymania gospodarstwa domowego należą opłaty za energię elektryczną w wysokości 204,88 zł, opłaty za wodę - 23,73 zł, zakup gazu - 112, zakup leków - około 400 zł, wywóz odpadów - 72 zł, opłaty za telefon - 75 zł.
Oświadczył, że mieszka wraz z synem w domu należącym do krewnych, do którego nie ma tytułu prawnego, nie posiada żadnego majątku, ani oszczędności.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
Należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie skarżący, stosownie do treści art. 239 § 1 pkt 1 lit. e ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Zgodnie z art. 249a powołanej ustawy, jeżeli strona cofnie wniosek lub rozpoznanie wniosku stało się zbędne, postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy umarza się. Skoro zatem skarżący w niniejszej sprawie jest zwolniony z obowiązku ponoszenia wszelkich kosztów sądowych, to postępowanie w zakresie wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych, jako zbędne, należało umorzyć.
Natomiast art. 262 cytowanej ustawy stanowi, że przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych.
Stosownie zaś do art. 245 § 1 i 3 tej ustawy, prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie częściowym i obejmować tylko ustanowienie pełnomocnika z urzędu. Przyznanie tego prawa osobie fizycznej następuje na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy wtedy, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Jak wynika ze złożonego wniosku oraz akt sprawy, skarżący jest osobą małoletnią, po śmierci matki pozostaje na utrzymaniu ojca, który nie pracuje, a rodzina utrzymuje się ze świadczenia rodzinnego i zasiłku socjalnego wraz z dodatkami rodzinnymi, które po potrąceniu świadczeń alimentacyjnych, łącznie wynoszą 714,23 zł.
Należy więc uznać, biorąc pod uwagę wysokość otrzymywanych dochodów oraz obecne koszty utrzymania i leczenia, że strona wykazała, iż nie jest w stanie ponieść kosztów związanych z ustanowieniem profesjonalnego pełnomocnika bez uszczerbku w koniecznym utrzymaniu.
Z tych względów, na podstawie art. 249a w zw. z art. 239 § 1 pkt 1 lit. e oraz art. 246 § 1 pkt 2 w zw. z art. 262 i art. 258 § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowiono, jak w sentencji.