Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Olga Żurawska-Matusiak po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. N. o dopuszczenie do udziału w postępowaniu sądowym w charakterze uczestnika postępowania w sprawie ze skargi K. M. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania postanawia: odmówić dopuszczenia Z. N. do udziału w postępowaniu sądowym w sprawie II SA/Wa 2179/15 w charakterze uczestnika postępowania.
Pismem z 3 listopada 2015 r. K. M. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Komendanta Głównego Policji z [...] października 2015 r. nr [...], którym utrzymał w mocy własne postanowienie z [...] sierpnia 2015 r. nr [...] o odmowie wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Komendanta Głównego Policji z [...] lutego 2008 r. nr [...] utrzymującej w mocy decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji we [...] z [...] grudnia 2007 r. nr [...] stwierdzającą nieważność decyzji Komendanta Rejonowego Policji w [...] z [...] kwietnia 2000 r. nr [...] o przyznaniu równoważnika pieniężnego za brak lokalu mieszkalnego.
Pismem z 1 marca 2016 r. Z. N. - pełnomocnik K. M. w postępowaniu administracyjnym, wystąpił do WSA w Warszawie z wnioskiem o dopuszczenie do udziału w postępowaniu sądowym w charakterze uczestnika postępowania w przedmiotowej sprawie, argumentując powyższe występowaniem co najmniej od 2007 r. w charakterze pełnomocnika K. M. w postępowaniach administracyjnych.
Wojewódzki Sad Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Zgodnie z treścią art. 33 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm., dalej jako P.p.s.a.), osoba, która brała udział w postępowaniu administracyjnym, a nie wniosła skargi, jeżeli wynik postępowania sądowego dotyczy jej interesu prawnego, jest uczestnikiem tego postępowania na prawach strony.
W myśl art. 33 § 1 lit. b P.p.s.a., jeżeli wynik postępowania sądowego nie dotyczy interesu prawnego osób, o których mowa w § 1 i 1a, a żądają one dopuszczenia do udziału w postępowaniu, sąd wydaje na posiedzeniu niejawnym postanowienie o odmowie dopuszczenia do udziału w sprawie. Na postanowienie przysługuje zażalenie.
"Pod pojęciem "interes prawny" należy rozumieć interes zgodny z prawem i interes chroniony przez prawo. Interes prawny to coś więcej niż interes faktyczny, gdyż za interes prawny można uznać tylko taki interes, który stwarza korzystną sytuację prawną dla danego podmiotu. Istotą interesu prawnego jest jego związek z konkretną normą prawa materialnego - taką normą, którą można wskazać jako jego podstawę i z której podmiot legitymujący się tym interesem może wywodzić swoje racje. Stwierdzenie istnienia interesu prawnego sprowadza się zatem do ustalenia związku o charakterze materialnoprawnym między obowiązującą normą, a sytuacją prawną konkretnego podmiotu. W orzecznictwie przyjmuje się, że mieć interes prawny znaczy to samo, co ustalić przepis prawa powszechnie obowiązującego, na którego podstawie można skutecznie żądać czynności organu z zamiarem zaspokojenia jakiejś potrzeby albo żądać zaniechania lub ograniczenia czynności organu sprzecznych z potrzebami danej osoby. Od tak pojmowanego interesu prawnego należy odróżnić interes faktyczny, to jest stan, w którym obywatel wprawdzie jest bezpośrednio zainteresowany rozstrzygnięciem sprawy, nie może jednak tego zainteresowania poprzeć przepisami prawa powszechnie obowiązującego." (patrz: postanowienie NSA z 23 kwietnia 2013 r. sygn. akt I OZ 265/13).