Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Janusz Walawski po rozpoznaniu w dniu 25 czerwca 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. L. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku postanawia - umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne -

Uzasadnienie

A. L. (dalej jako "skarżący"), reprezentowany przez żonę, pismem z dnia 27 sierpnia 2019 r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku.

Pełnomocnik skarżącego pismem z dnia 25 maja 2020 r. został wezwany do wskazania, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, czy w związku ze światową pandemią zakaźnej choroby COVID-19 wywołanej przez koronawirusa SARS-CoV-2, wnosi o rozpoznanie sprawy w trybie uproszczonym na podstawie art. 119 pkt 2 P.p.s.a.

Pełnomocnik skarżącego w piśmie z dnia 2 czerwca 2020 r. poinformował, że w dniu [...] maja 2020 r. skarżący zmarł. Do pisma dołączono odpis skrócony aktu zgonu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, zważył co następuje.

Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.; dalej: "p.p.s.a.") Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania w razie śmierci strony, jeżeli przedmiot postępowania odnosi się wyłącznie do praw i obowiązków ściśle związanych z osobą zmarłego, chyba że udział w sprawie zgłasza osoba, której interesu prawnego dotyczy wynik tego postępowania.

W myśl art. 161 § 2 p.p.s.a. postanowienie o umorzeniu postępowania może zapaść na posiedzeniu niejawnym.

Świadczenie w drodze wyjątku, w trybie określonym przez ustawę z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1270 ze zm.) jest uprawnieniem o charakterze osobistym i wygasa z chwilą śmierci osoby, której dotyczy. Zatem nie przechodzi na jej następców prawnych, nie wchodzi w skład spadku po tej osobie.

W rozpoznawanej sprawie skarżący domagał się przyznania w drodze wyjątku renty, a więc świadczenia o charakterze osobistym, opartego na przesłance całkowitej niezdolności do pracy. W tego rodzaju sprawie interes małżonki skarżącego, czy też innego członka jego rodziny ma charakter co najwyżej faktyczny, a nie prawny.

Mając powyższe na uwadze, na podstawie art. 161 § 1 pkt 2 i § 2 p.p.s.a. Sąd umorzył postępowanie

Strona 1/1