Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Tomasz Szmydt po rozpoznaniu w dniu 26 lipca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym skargi J. G. na orzeczenie Centralnej Komisji Lekarskiej z dnia [...] czerwca 2020 r. nr [...] w przedmiocie uznania funkcjonariusza zwolnionego ze służby za inwalidę oraz ustalenia związku inwalidztwa ze służbą postanawia: odrzucić skargę.
Centralna Komisja Lekarska podległa ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych (dalej jako "CKL", "Komisja II instancji") orzeczeniem z [...] czerwca 2020 r. nr [...], działając na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy z 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 345 ze zm.), dalej: "ustawa o komisjach lekarskich", po rozpoznaniu odwołania J. G. (dalej: "skarżący") utrzymała w mocy orzeczenie [...] Rejonowej Komisji Lekarskiej podległej ministrowi do spraw wewnętrznych (dalej: "[...]RKL", "Komisja I instancji") z [...] maja 2020 r., nr [...]
[...]RKL orzeczeniem z [...] maja 2020 r., nr [...] uznała J. G. zwolnionego ze służby w Policji za inwalidę, zakwalifikowała go do pierwszej grupy inwalidzkiej, ustaliła, że inwalidztwo niepozostaje w związku ze służbą, a także nie powstało wskutek choroby pozostającej w związku ze szczególnymi warunkami lub właściwościami służby. Jednocześnie [...]RKL stwierdziła, że inwalidztwo jest trwałe, istnieje od [...] lipca 2019 r. Komisja nie wyznaczyła kolejnego terminu badania kontrolnego wskazując "nie dotyczy".
[...]RKL rozpoznała u skarżącego [...] znacznie upośledzającą zdolności adaptacyjne § 95 pkt 2 kol. 5 "C",; Zespół [...] z [...] u osoby z przebytym [...] (VII. 2019 r.) z [...] lewej i prawej [...] § 85 pkt 2 kol. 5 "C"; [...] źle kontrolowane z powikłaniami narządowymi. § 51 pkt 2 kol. 5 "C".
W uzasadnieniu [...]RKL wskazała, że trwałe ubytki [...] po przebytym [...] oraz znacznego stopnia zaburzenia [...] w przebiegu [...] powodują zaburzenia funkcjonowania społecznego oraz znacznie upośledzają zdolności adaptacyjne orzekanego. Powyższe czyni go niezdolnym do samodzielnej egzystencji. Wskazano, że schorzenia pojawiły się po odejściu ze służby, a zatem nie spełniają wymogów z art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym (...) (Dz. U. z 2019 r., poz. 1046).
Skarżący pismem z [...] maja 2020 r. wniósł odwołanie od ww. orzeczenia [...] Rejonowej Komisji Lekarskiej, w którym wystąpił o wydanie nowego orzeczenia.
Centralna Komisja Lekarska wskazanym na wstępie orzeczeniem z [...] czerwca 2020 r. utrzymała w mocy orzeczenie [...] Rejonowej Komisji Lekarskiej. W uzasadnieniu CKL wskazała, że nie znalazła podstaw do zmiany bądź uchylenia wydanego przez [...]RKL orzeczenia.
J. G. pismem z 14 września 2020 r. (data prezentaty organu) złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższe orzeczenie CKL z [...] czerwca 2020 r. Skarżący wniósł o przyznanie mu prawa pomocy.
Centralna Komisja Lekarska w odpowiedzi na skargę wniosła o odrzucenie skargi podnosząc, że orzeczenia ustalające schorzenia danej osoby, ich związek ze służbą m.in. dla celów emerytalno-rentowych nie podlegają kognicji sądów administracyjnych. Nadto CKL wskazała, iż w zakwestionowanym zakresie skarżącemu przysługuje prawo odwołania do sądu powszechnego od decyzji emerytalno-rentowej wydanej przez organ właściwy w sprawie zaopatrzenia emerytalnego funkcjonariuszy, tj. decyzji wydanej przez Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego MSWiA.