Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Pocztarek po rozpoznaniu w dniu 16 lutego 2006r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi C. S.A. z siedzibą w K. na decyzję Ministra Gospodarki i Pracy z dnia [...] września 2006r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji w sprawie przedłużenia zezwolenia na wykonywanie pracy przez cudzoziemca postanawia odrzucić skargę.
Stosownie do treści art. 28 § 1 i art. 29 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze. zm.), osoby prawne oraz jednostki organizacyjne mające zdolność sądową dokonują czynności w postępowaniu przez organy albo osoby uprawnione do działania w ich imieniu. Przedstawiciel ustawowy lub organ albo osoby, o których mowa w art. 28, mają obowiązek wykazać swoje umocowanie dokumentem przy pierwszej czynności w postępowaniu.
Z kolei w myśl art. 57 § 1 cyt. ustawy, skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym. Do wymagań tych należy m.in., określony w art. 46 § 3 ustawy, obowiązek dołączenia pełnomocnictwa, jeżeli pismo wnosi pełnomocnik, który przedtem nie złożył pełnomocnictwa.
Z uwagi na powyższe pismem z dnia 1 grudnia 2005r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wezwał radcę prawnego J. R., który wniósł powołaną na wstępie skargę w imieniu C. S.A. z siedzibą w K., do uzupełnienia w terminie 7 dni braków formalnych skargi, pod rygorem jej odrzucenia, tj. do nadesłania pełnomocnictwa obejmującego upoważnienie do występowania w imieniu skarżącej Spółki przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie oraz do nadesłania odpisu aktualnego z Krajowego Rejestru Sądowego.
Pomimo prawidłowo doręczonego wezwania w dniu 6 grudnia 2005r. (dowód: zwrotne potwierdzenie odbioru w aktach sprawy) i upływu wyznaczonego terminu, radca prawny J. R. nie uczynił zadość wezwaniu Sądu.
Nieprzedłożenie zaś dokumentów stwierdzających umocowanie do reprezentacji strony stanowi brak formalny skargi powodujący jej odrzucenie (por. także wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 lutego 2005r. sygn. akt GSK 1337/2004, ONSAiWSA 2005/5, poz. 91).
Odnosząc się natomiast do wniesionego do Sądu pisma z dnia 16 stycznia 2006r., podpisanego przez dwóch członków zarządu skarżącej Spółki, zawierającego oświadczenie o cofnięciu skargi na decyzję Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 7 września 2005r., Sąd uznał cofnięcie skargi za niedopuszczalne, bowiem zmierzałoby ono do obejścia wskazanych powyżej przepisów prawa.
Z tych względów, na podstawie art. 58 § 1 pkt 3 i § 3 oraz art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowił, jak w sentencji.