Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie: Przewodniczący: Asesor WSA Karolina Kisielewicz po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi P. B. na pismo Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego z dnia [...] sierpnia 2020 r. w przedmiocie wypłaty uposażenia postanawia: odrzucić skargę
Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego rozkazem personalnym z [...] marca 2020 r. (nr [...]) wydanym na podstawie art. 9 ust. 1 i ust. 3, art. 19 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 9 czerwca 2006 r. o służbie funkcjonariuszy Kontrwywiadu Wojskowego oraz Służby Wywiadu Wojskowego, zwolnił skarżącego P. B. z dniem [...] marca 2020 r. ze służby w Służbie Kontrwywiadu Wojskowego (nadając rozkazowi personalnemu rygor natychmiastowej wykonalności). Organ po rozpatrzeniu wniosku skarżącego o ponowne rozpoznanie sprawy, decyzją z [...] maja 2020 r. (nr [...]) na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a., utrzymał w mocy rozkaz personalny z [...] marca 2020 r.
W piśmie z [...] czerwca 2020 r. P. B. wezwał Szefa Kontrwywiadu Wojskowego do zapłaty uposażenia z dodatkami o charakterze stałym, za kwiecień 2020 r., na podstawie art. 81 ust. 3 powołanej ustawy. Wnioskodawca podał, że ostateczną decyzję z [...] maja 2020 r. o zwolnieniu go ze służby (z dniem [...] marca 2020 r.) odebrał 1 kwietnia 2020 r., co prowadzi do wniosku, że prawo do uposażenia wygasło z ostatnim dniem kwietnia 2020 r.
Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego w piśmie z [...] sierpnia 2020 r. poinformował P. B., że nie ma podstaw prawnych do dokonania wypłaty mu uposażenia za kwiecień 2020 r.
P. B. w piśmie z 31 sierpnia 2020 r. wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na pismo Szefa Służby Kontrwywiadu Wojskowego z [...] sierpnia 2020 r., traktując je jako decyzję. Skarżący stwierdził, że pismo "zawiera istotne elementy decyzji administracyjnej i pomimo braku pouczenia oraz uzasadnienia faktycznego spełnia kryteria decyzji określone w kodeksie postępowania administracyjnego (...)". P. B. dodał, że nie jest dopuszczalne wydanie decyzji o zwolnieniu ze służby "z datą wsteczną obowiązywania" oraz że decyzja "aby była skuteczna funkcjonariusz musi być z nią zostać zapoznany". Skarżący dodał, że sprawy dotyczące roszczeń w związku ze służbą funkcjonariuszy mają charakter administracyjnoprawny i powołał się na uchwałę Sądu Najwyższego z 18 grudnia 1992 r. III AZP 27/29.
Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 p.p.s.a., ewentualnie oddalenie.
Organ podniósł, że wezwanie do zapłaty jest instytucją prawa cywilnego i "w takim charakterze powinno zostać traktowane". Skarżący wnosząc w dniu 26 czerwca 2020 r. wezwanie do zapłaty, nie był już funkcjonariuszem Służby Kontrwywiadu Wojskowego (stosunek służby został rozwiązany z dniem [...] marca 2020 r.), a jego roszczenie dotyczy okresu po zwolnieniu ze służby. W związku z tym w sprawie zainicjowanej wezwaniem do zapłaty nie toczyło się postępowanie administracyjne, a w konsekwencji nie została wydana decyzja administracyjna,
W odniesieniu do wniosku o oddalenie skargi, Szef Służby Kontrwywiadu Wojskowego podał m. in., że decyzja istnieje w sensie prawnym od dnia jej podpisania przez upoważnioną osobę. NSA w wyroku z 16 lipca 2010 r. I OSK 216/10 (lex nr 672894) stwierdził, że "chwilą wydania decyzji pisemnej jest nie data doręczenia jej stronie, lecz data sporządzenia decyzji (jej podpisania). Z tego wynika, że termin doręczenia skarżącemu decyzji o zwolnieniu ze służby nie ma wpływu na jej istnienie w obrocie prawnym (tym bardziej, że został jej nadany rygor natychmiastowej wykonalności).