Starszy Referendarz sądowy Lucyna Picho Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego B. W. o przyznanie wynagrodzenia za udzieloną pomoc prawną z urzędu w sprawie ze skargi J.S. na decyzję Centralnej Wojskowej Komisji Lekarskiej z dnia [...] września 2015 r., nr [...] w przedmiocie orzeczenia o zdolności do pełnienia zawodowej służby wojskowej p o s t a n a w i a przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz radcy prawnego B. W. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100), w tym tytułem opłaty kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, tytułem 23% podatku od towarów i usług kwotę 55,20 (pięćdziesiąt pięć 20/100) złotych.
W następstwie wydanego przez referendarza sądowego postanowienia z dnia 25 stycznia 2016 r,. (akta II SO/Wa 198/15 k-13) radca prawny B. W. została wyznaczona pełnomocnikiem z urzędu dla skarżącego. Skutkiem powyższego wyznaczona pełnomocnik na rozprawie w dniu 12 października 2016 r., wniosła o zasądzenie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej. Oświadczyła, że koszty nie zostały opłacone przez jego mocodawcę ani w całości ani w części.
Na wstępie należy podnieść, iż z dniem 01 stycznia 2016 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. z 2015 r., poz. 1805) i z tym dniem rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 490, t. j.) przestało obowiązywać. W nowym rozporządzeniu znalazł się zapis § 22 mówiący, iż do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. Bezspornym jest, iż przedmiotowa sprawa została wszczęta w dniu 1 lutego 2016 r., (data wpływu skargi do Sądu), i zakończyła się w dniu 12 października 2016 r., wyrokiem oddalającym i odrzucającym skargę. A skoro tak, to do wyliczenia kosztów pomocy świadczonej przez radcę prawnego B. W. należało zastosować stawki przyjęte w rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu.
Z akt sprawy wynika, że w postępowaniu prowadzonym w pierwszej instancji radca prawny B. W. kierowała w imieniu skarżącego pisma procesowe w toku postępowania (k- 24,30,54) jak również uczestniczyła w rozprawie przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie w dniu 12 października 2016 r.
Zgodnie z art. 250 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.) wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Stosownie do § 14 ust. 1 pkt 1 lit c rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, opłata maksymalna w postępowaniu w pierwszej instancji w innej sprawie wyniosła 480 zł.
Mając na uwadze niezbędny nakład pracy pełnomocnika należało uznać, że opłata wynagrodzenia w wysokości 240 zł (50 % opłaty maksymalnej) jest adekwatna do udziału radcy prawnego w niniejszym postępowaniu. Stawka ta zgodnie z § 4 ust.
3 powołanego wyżej rozporządzenia podwyższa się o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności (23 %), czyli o kwotę 55,20 złotych co w konsekwencji daje kwotę 295,20 złotych.
W tej sytuacji, stosując przepisy art. 250 § 1 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi oraz § 4 ust. 1 i 2 w zw. z § 14 ust. 1 pkt 1 lit. c i § 22 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu, orzeczono jak w sentencji.