Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Dąbrowska po rozpoznaniu w dniu 9 marca 2018 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze sprzeciwu D. J. od orzeczenia Centralnej Komisji Lekarskiej z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie określenia grupy inwalidzkiej funkcjonariusza zwolnionego ze służby postanawia odrzucić sprzeciw.
Dyrektor Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w [...] w dniu [...] sierpnia 2016 r. skierował D. J. (zwanego dalej wnoszącym sprzeciw), zwolnionego ze służby w Policji z dniem [...] czerwca 2014 r., do [...] Rejonowej Komisji Lekarskiej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (zwanej dalej [...]) celem: uznania za inwalidę lub za niezdolnego do samodzielnej egzystencji, ustalenia związku albo braku związku inwalidztwa ze służbą oraz ustalenia zdolności do pracy funkcjonariusza zwolnionego ze służby, w celu określenia grupy inwalidzkiej. Powyższe skierowanie wpłynęło do organu w dniu [...] września 2016 r.
[...] orzeczeniem z dnia [...] sierpnia 2017 r. nr [...] orzekła, że D. J. jest trwale niezdolny do służby w Policji, zdolny do pracy a schorzenie będące podstawą inwalidztwa nie jest wyszczególnione w zał. nr 1 do rozporządzenia MSWiA z dnia 29 września 2009 r. (Dz. U. z Nr 205, poz. 1723).
Centralna Komisja Lekarska (zwana dalej CKL) po rozpatrzeniu odwołania, na podstawie art. 47 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 28 listopada 2014 r. o komisjach lekarskich podległych ministrowi właściwemu do spraw wewnętrznych (Dz. U. z poz. 1822, z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą, orzeczeniem z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] uchyliła ww. orzeczenie [...] i przekazała sprawę tej Komisji do ponownego rozpatrzenia.
D. J. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie sprzeciw od orzeczenie CKL z dnia [...] grudnia 2017 r., wnosząc o jego uchylenie w części dotyczącej orzeczenia o zdolności do służby w Policji oraz dokonania przez Sąd oceny istnienia przesłanek do wydania decyzji o której mowa w art. 138 § 2 Kpa.
Wnoszący sprzeciw zarzucił orzeczeniu naruszenie:
1) art. 47 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 138 § 2 Kpa w zw. z art. 4 ustawy, poprzez wydanie rozstrzygnięcia w formie decyzji kasacyjnej, pomimo uzupełnienia materiału dowodowego i dokonania jego merytorycznej oceny,
2) art. 39 ust. 4 pkt 7 i ust. 5 ustawy w zw. z art. 11 i art. 107 § 3 Kpa w zw. z art. 4 ustawy, poprzez zaniechanie wskazania, na których dowodach CKL oparła swoje orzeczenie, a którym dowodom odmówiła mocy dowodowej oraz poprzez brak wskazania konkretnych jednostek redakcyjnych powołanych aktów prawnych, co uniemożliwia dokonanie prawidłowości wydanego orzeczenia,
3) art. 33 ust. 1 w zw. z art. 47 ust. 3 i art. 4 ustawy w zw. z art. 78 § 1 i art. 107 § 3 Kpa, poprzez brak wyjaśnienia przyczyn nieuwzględnienia przedstawionej przez wnoszącego sprzeciw opinii biegłego z zakresu medycyny pracy z dnia [...] lipca 2017 r.,
4) art. 107 § 3 Kpa w zw. z art. 4 ustawy, poprzez wadliwe pouczenie wnoszącego sprzeciw o konieczności uiszczenia opłaty sądowej w postępowaniu przed sądem administracyjnym, podczas gdy jest zwolniony z tej opłaty na podstawie art. 239 § 1 pkt 1 lit d P.p.s.a.,
5) art. 97 § 1 pkt 4 Kpa w zw. z art. 4 ustawy, poprzez zaniechanie zawieszenia postępowania odwoławczego do czasu rozpoznania apelacji organu rentowego od wyroku sądu ustalającego związek schorzenia ze służbą