Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jacek Fronczyk (spr.) Sędzia WSA Janusz Walawski Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski po rozpoznaniu w dniu 9 lipca 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. C. na decyzję Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu z dnia [...] października 2008 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udostępnienia dokumentów postanawia: 1) na podstawie art. 3 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643 ze zm.), przedstawić Trybunałowi Konstytucyjnemu następujące pytanie prawne: czy przepis art. 31 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (t. j.: Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 424 ze zm.) jest zgodny z art. 2, art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1 i art. 51 ust. 3 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w takim zakresie, w jakim odmawia on zainteresowanym udostępnienia dotyczących ich dokumentów ?; 2) zawiesić postępowanie w sprawie.
Decyzją z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] Dyrektor Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w B., działając na podstawie art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t. j.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) w związku z art. 31 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (t. j.: Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 424 ze zm.), odmówił A. C. udostępnienia do wglądu kopii dotyczących go dokumentów.
W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że w dniu [...] grudnia 2005 r. A. C. złożył w Delegaturze Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu w O. wniosek o udostępnienie dokumentów/zapytanie o status pokrzywdzonego, określony w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz. U. Nr 155, poz. 1016 ze zm.). Na podstawie art. 63 ust. 1 ustawy z dnia 18 października 2006 r. o ujawnianiu informacji o dokumentach organów bezpieczeństwa państwa z lat 1944-1990 oraz treści tych dokumentów (t. j.: Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 425 ze zm.) powyższy wniosek został potraktowany jako wniosek o udostępnienie do wglądu zanonimizowanych kopii dokumentów, o którym mowa w art. 30 ust. 1 ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (t. j.: Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 424 ze zm.). Jednakże z uwagi na istnienie dokumentów, świadczących o konieczności stosowania art. 31 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (t. j.: Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 424 ze zm.), organ zdecydował o ich nieudostępnianiu, podejmując w tym zakresie odmowne rozstrzygnięcie.
Po rozpatrzeniu odwołania A. C., Prezes Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu decyzją z dnia [...] października 2008 r. nr [...], mając za podstawę art. 32 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 31 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (t. j.: Dz. U. z 2007 r. Nr 63, poz. 424, ze zm.), utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję, nie znajdując podstaw do uwzględnienia odwołania.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na powyższą decyzję A. C. zakwestionował stanowisko organów IPN, odmawiające mu dostępu do dotyczących go dokumentów, uznając je za nader krzywdzące. Skarżący podniósł, że decyzje wydane w sprawie uwłaczają jego godności, zwłaszcza że organy IPN wierzą jedynie w materiały SB, nie wierzą natomiast w uczciwość krzywdzonych przez "tamten" system ludzi. W ocenie skarżącego, fakt, że nie był on tajnym informatorem czy współpracownikiem, powinien doprowadzić do uznania przez organy IPN własnych rozstrzygnięć za nieprawidłowe. Skarżący wniósł o wnikliwe rozpoznanie jego skargi, uznanie go za pokrzywdzonego, wytknięcie organom IPN błędów w niewłaściwej ocenie jego osoby, a także o rozpoznanie sprawy z jego udziałem z uwagi na potrzebę wypowiedzenia się przed Sądem.