Starszy Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie - Lucyna Picho po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku J. S. o przyznanie prawa pomocy w zakresie obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata w sprawie ze skargi J. S. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] września 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku postanawia: 1. umorzyć postępowanie w sprawie przyznania prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. 2. przyznać J. S. prawo pomocy w zakresie obejmującym ustanowienie w niniejszej sprawie adwokata o którego wyznaczenie zwrócić się do Okręgowej Rady Adwokackiej w W.
W toku postępowania sądowego J. S. skierował do Sądu wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata.
W oświadczeniu złożonym na urzędowym formularzu wnioskodawca podał, że pozostaje w gospodarstwie domowym z żoną. Wnioskodawca ujawnił, że posiada mieszkanie własnościowe o powierzchni [...] m2, oraz samochód. Wnioskodawca dodał również, że jego żona nie pracuje, a on utrzymuje się z dochodu w kwocie [...] zł z tytułu umowy zlecenia. Skarżący wskazał, że małżonkowie ponoszą koszty opłacenia mieszkania, mediów, koszty zakupu leków i koszty życia codziennego. Wnioskodawca nie ujawnił jakichkolwiek innych oszczędności, jak również nie wykazał, iż nie zatrudnia i nie pozostaje w stosunku prawnym z adwokatem lub radcą prawnym.
Mając na względzie powyższe zważono, co następuje:
W określonych sprawach przepisy prawa zwalniają skarżących od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Tymi kosztami są opłaty sądowe oraz zwrot wydatków. Oznacza to, że skarżący we wskazanych w ustawie postępowaniach sądowoadministracyjnych nie mają obowiązku uiszczać kosztów sądowych (wpisu i opłaty kancelaryjnej) oraz wydatków. Natomiast wydatki za stronę zwolnioną od kosztów sądowych z mocy prawa wykładane są z części budżetu sądu administracyjnego, w zakresie tego zwolnienia. Sprawy o których mowa, wymienia enumeratywnie art. 239 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), zwana dalej p.p.s.a.). I tak w myśl przepisu art. 239 § 1 pkt 1 lit. e p.p.s.a., zmienionego ustawą z dnia 9 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2015 r., poz. 658) i mającego zastosowanie w rozpoznawanej sprawie na podstawie art. 2 tej ustawy, nie mają obowiązku uiszczania kosztów sądowych skarżący w sprawach dotyczących ubezpieczeń społecznych. Analizując charakter sprawy nie ulega wątpliwości, że skarga J. S. mieści się w katalogu takich spraw. W rezultacie, skarżący w granicach niniejszej sprawy jest z mocy prawa zwolniony z obowiązku ponoszenia wszelkich kosztów sądowych. Ponieważ w niniejszej sprawie nie istnieje obowiązek ponoszenia przez skarżącego kosztów sądowych, rozpoznanie wniosku w tym zakresie jest zbędne (art. 249 a p.p.s.a.).
Zgodnie natomiast z art. 262 powołanej ustawy, przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Stosownie zaś do art. 245 § 1 i 3 tej ustawy, prawo pomocy może być przyznane stronie w zakresie częściowym i obejmować tylko ustanowienie adwokata. Przyznanie tego prawa osobie fizycznej następuje na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 ustawy wtedy, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Analizując przedstawioną wyżej sytuację majątkową strony referendarz doszedł do przekonania, że skarżący spełnia przesłanki do uwzględnienia jego wniosku i przyznania prawa pomocy w żądanym zakresie. Z akt sprawy wynika, że skarżący nie pracuje a jedynym jego źródłem dochodu jest niewielki przychód. Nie pracuje również żona pozostająca ze skarżącym we wspólnym gospodarstwie domowym. Jednocześnie ze złożonego oświadczenia majątkowego wynika, że wnioskodawca nie uzyskuje jakichkolwiek innych dochodów i oszczędności. Okoliczności te potwierdza również dokumentacja zgromadzona w aktach administracyjnych sprawy. W tej sytuacji referendarz sądowy uznał, że wnioskodawca wykazał, że nie jest w stanie samodzielnie ponieść kosztów ustanowienia pełnomocnika z wyboru bez uszczerbku dla swojego utrzymania.
Z tego względu, na podstawie art. 239 § 1 pkt 1 lit. e i art. 246 § 1 pkt 2 w zw.
z art. 254 § 1 oraz art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, postanowiono, jak w sentencji.