Wniosek w przedmiocie utraty prawa do uposażenia za okresy zwolnienia lekarskiego
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Maciejuk po rozpoznaniu w dniu 19 października 2016 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku R. B. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego rozkazu personalnego w sprawie ze skargi R. B. na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] w przedmiocie utraty prawa do uposażenia za okresy zwolnienia lekarskiego postanawia: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego rozkazu personalnego

Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
Inne orzeczenia z hasłem:
Wstrzymanie wykonania aktu
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Komendant Policji
Uzasadnienie

Pismem z dnia 31 sierpnia 2016 r. R. B., reprezentowany przez adwokata wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lipca 2016 r. nr [...] utrzymujący w mocy rozkaz personalny Komendanta Wojewódzkiego Policji w L. z dnia [...] maja 2016 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia utraty prawa do uposażenia za okres zwolnienia lekarskiego od dnia 12 grudnia 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz za okres zwolnienia lekarskiego od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 stycznia 2016 r. w związku z nieprawidłowym wykorzystaniem zwolnień lekarskich.

W skardze skarżący zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego aktu personalnego z uwagi na trudną sytuację finansową, w jakiej znajduje się on i jego rodzina. Skarżący wskazał, na uzyskiwane dochody i ponoszone wydatki. Podniósł, że obniżone wynagrodzenie nie będzie wystarczające na zaspokojenie podstawowych potrzeb życiowych skarżącego i jego rodziny oraz realizację umowy kredytu, ewentualne wszczęcie postępowania egzekucyjnego i sprzedaż nieruchomości będącej zabezpieczeniem kredytu (i jednocześnie miejscem zamieszkania skarżącego i jego rodziny). Powyższe spowoduje, w ocenie skarżącego, trudne do odwrócenia skutki w postaci utraty miejsca zamieszkania i nawet po uwzględnieniu niniejszego odwołania nie będzie możliwe przywrócenie poprzedniego stanu. Do wniosku skarżący dołączył umowę kredytu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje.

Zgodnie z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.) - dalej "P.p.s.a." wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania aktu lub czynności.

W myśl art. 61 § 3 P.p.s.a. po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Odmowa wstrzymania wykonania aktu lub czynności przez organ nie pozbawia skarżącego złożenia wniosku do sądu. Dotyczy to także aktów wydanych lub podjętych we wszystkich postępowaniach prowadzonych w granicach tej samej sprawy.

Sąd może wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli jest spełniona ustawowa przesłanka określona jako potencjalna możliwość wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, gdy akt lub czynność zostaną wykonane. Jest to wyjątek od zasady, w myśl której wniesienie skargi do sądu nie wstrzymuje wykonania zaskarżonego aktu lub czynności.

Chodzi o taką szkodę (majątkową, a także niemajątkową), która nie będzie mogła być wynagrodzona przez późniejszy zwrot spełnionego lub wyegzekwowanego świadczenia, ani też nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do stanu pierwotnego. Będzie to miało miejsce w takich wypadkach, gdy grozi utrata przedmiotu świadczenia, który wskutek swych właściwości nie może być zastąpiony jakimś innym przedmiotem, a jego wartość pieniężna nie przedstawiałaby znaczenia dla skarżącego (zob. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 grudnia 2004 r., sygn. akt GZ 138/2004).

Sytuacja taka nie zachodzi w niniejszej sprawie. Następstwa wynikające z rozkazu o utracie prawa do uposażenia za określone w nim okresy nie stanowią trudnych do odwrócenia skutków, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a. Skarżący nie wykazał, aby zachodziło niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody w rozumieniu art. 61 § 3 P.p.s.a. Utrata prawa do uposażenia za określone w rozkazie okresy nie stanowi podstawy do zastosowania ochrony tymczasowej. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tym zakresie jest jednolite (por. postanowienie NSA z dnia 18 grudnia 2012 r. sygn. akt I OZ 919/12, postanowienie WSA z dnia 13 listopada 2012 r. sygn. akt II SA/Wa 1897/12, publ. Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, orzeczenia.nsa.gov.pl). Podana przez skarżącego okoliczność ewentualnego wszczęcia postępowania egzekucyjnego i sprzedaż nieruchomości zabezpieczonej kredytem, w sytuacji stwierdzonej w rozkazie personalnym utraty prawa do uposażenia za okres około 1,5 miesiąca, nie pozwala przyjąć, iż rzeczywiście zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody czy trudnych do odwrócenia skutków, o których mowa w art. 61 § 3 P.p.s.a.

Mając powyższe na uwadze, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie na podstawie art. 61 § 3 i § 5 P.p.s.a., orzekł jak w postanowieniu.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6192 Funkcjonariusze Policji
Inne orzeczenia z hasłem:
Wstrzymanie wykonania aktu
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Komendant Policji