Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Eugeniusz Wasilewski (spr.), Sędziowie WSA Ewa Pisula - Dąbrowska, Danuta Kania, , Protokolant specjalista Elwira Sipak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 marca 2014 r. sprawy ze skargi S. M., N. M. i małoletniej M. M. - reprezentowanej przez przedstawicieli ustawowych S. M. i N. M. na uchwałę Zarządu Dzielnicy [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie niezakwalifikowania i nieumieszczenia na liście osób oczekujących na najem lokalu postanawia: 1. umorzyć postępowanie w sprawie; 2. przyznać ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na rzecz adwokata A. R. kwotę 240 zł (słownie: dwieście czterdzieści złotych) oraz kwotę 55,20 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć złotych 20/100) stanowiącą 23% podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
W dniu 20 czerwca 2013 r. S. M., N.M. oraz małoletnia M. M. - reprezentowana przez przedstawicieli ustawowych S.M. i N. M. złożyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na uchwałę Zarządu Dzielnicy [...] z dnia [...] kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie niezakwalifikowania i nieumieszczenia na liście osób oczekujących na najem lokalu.
W odpowiedzi na skargę organ wniósł o jej oddalenie.
Pismem z dnia 12 marca 2014 r. pełnomocnik skarżących podała, iż cofa skargę na powyższą uchwałę i wnosi o umorzenie postępowania sądowego jako bezprzedmiotowego i przyznanie kosztów. W uzasadnieniu wskazano, że w dniu [...] lutego 2014 r. została podjęta uchwała Zarządu Dzielnicy [...] nr [...] w przedmiocie zakwalifikowania skarżących do udzielenia pomocy mieszkaniowej i umieszczenia na liście osób zakwalifikowanych do wynajmu lokalu socjalnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), skarżący może cofnąć skargę. Cofnięcie skargi wiąże sąd. Jednakże sąd uzna cofnięcie skargi za niedopuszczalne, jeżeli zmierza ono do obejścia prawa lub spowodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Zgodnie natomiast z art. 161 § 1 pkt 1 powołanej ustawy, sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę.
Pismem z dnia 12 marca 2014 r. pełnomocnik skarżących cofneła skargę w niniejszej sprawie i wniosła o umorzenie postępowania. Stanowisko to pełnomocnik podtrzymała na rozprawie w dniu 17 marca 2014 r.
Cofnięcie skargi jest, w ocenie Sądu, dopuszczalne, nie zmierza ono do obejścia prawa, ani nie powoduje utrzymania w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności. Oświadczenie pełnomocnika skarżących nie budzi przy tym wątpliwości Sądu co do swej treści. Z tego względu, mając na uwadze obowiązującą w postępowaniu przed sądami administracyjnymi zasadę dyspozycyjności, cofnięcie skargi, w myśl art. 60 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, jest dla Sądu wiążące.
Wobec powyższego, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 oraz § 2 powołanej ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie orzekł, jak w sentencji postanowienia.
Wynagrodzenie za nieopłaconą pomoc prawną udzieloną z urzędu zasądzono na podstawie art. 250 p.p.s.a. w związku z § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c i § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm).