Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Maria Mysiak po rozpoznaniu w dniu 3 października 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A. Spółki z o.o. Spółki komandytowej w S. na czynność Prezydenta Miasta S. z dnia [...] r. w przedmiocie włączenia karty adresowej zabytku nieruchomego niewpisanego do rejestru zabytków do gminnej ewidencji zabytków postanawia: I. odrzucić skargę, II. zwrócić A. Spółka z o.o. Spółka komandytowa w Szczecinie uiszczony wpis sądowy od skargi w kwocie [...](słownie: [...]) złotych.
Pismem z dnia 24 lipca 2019 r. A. N. C. Spółka z o.o. Spółka komandytowej w S. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na czynność Prezydenta Miasta z dnia [...] polegającą na włączeniu karty adresowej zabytku nieruchomego niewpisanego do rejestru zabytków, tj. budynku mieszkalnego położonego przy ul. [...] w S. (obecnie ul. [...]) do gminnej ewidencji zabytków.
W uzasadnieniu skargi Spółka wyjaśniła między innymi, że wezwaniem z dnia 18 czerwca 2019 r. wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa poprzez wyłączenie z gminnej ewidencji zabytków karty adresowej ww. budynku mieszkalnego, ale wezwanie to nie było skuteczne.
Prezydent Miasta w odpowiedzi na skargę wniósł o jej odrzucenie, ewentualnie o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie, zważył co następuje:
Skarga dotyczy czynności Prezydenta Miasta z dnia [...] polegającej na włączeniu do gminnej ewidencji zabytków budynku mieszkalnego położonego przy ul. [...] w S. (obecnie ul. [...]). Czynność ta została podjęta na podstawie art. 22 ust. 5 pkt 3 ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. Nr 162 poz. 1568) i należy zaliczyć ją do czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, na którą przysługuje skarga do sądu administracyjnego na podstawie art. 3 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t.: Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.) - dalej "P.p.s.a.".
Przed merytorycznym rozpoznaniem wniesionej skargi w pierwszej kolejności należało jednak zbadać, czy skarga jest dopuszczalna i czy została wniesiona w terminie. W niniejszej sprawie istotne jest to, że ustawą z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania administracyjnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2017 r., poz. 935) została zmieniona między innymi ustawa Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w tym art. 52 i 53 tej ustawy.
Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 r., przepisy art. 52 i art. 53 ustawy zmienianej w art. 9, tj. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą, stosuje się do aktów i czynności organów administracji publicznej dokonanych po dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej. Ustawa zmieniająca weszła w życie z dniem 1 czerwca 2017 r. (art. 18 ustawy zmieniającej).
W związku z tym, że czynność będąca przedmiotem skargi została podjęta 12 grudnia 2012 r. do oceny dopuszczalności skargi należy zastosować art. 52 i 53 P.p.s.a., w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 czerwca 2017 r.
Zgodnie z art. 52 § 3 P.p.s.a., w brzmieniu mającym zastosowanie w niniejszej sprawie, skargę do sądu administracyjnego na akty lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 pkt 4 można wnieść po uprzednim wezwaniu na piśmie właściwego organu - w terminie czternastu dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o wydaniu aktu lub podjęciu czynności - do usunięcia naruszenia prawa.