Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Sędzia WSA Katarzyna Grzegorczyk-Meder po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Z. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie specjalnego zasiłku opiekuńczego p o s t a n a w i a odrzucić skargę
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia [...] r. nr [...] po rozpoznaniu odwołania U. K. od decyzji Prezydenta Miasta K. z dnia [...] r. odmawiającej przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego na Z. K., utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
U. K. i Z. K. odrębnymi pismami z dnia [...] r. zaskarżyli powyższą decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S.. Skarga U. K. została zarejestrowana pod sygn. akt II SA/Sz 253/17, a skarga Z. K. pod sygn. akt II SA/Sz 302/17.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w S. zważył, co następuje:
Badanie merytorycznej zasadności skargi w każdym przypadku poprzedzone jest badaniem, czy sprawa będąca jej przedmiotem podlega kontroli wojewódzkiego sądu administracyjnego, a mianowicie, czy przedmiot sprawy należy do właściwości sądu administracyjnego, czy skargę wniósł uprawniony podmiot oraz czy spełnia ona wymogi formalne i została wniesiona w terminie.
Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym.
W orzecznictwie przyjmuje się, że podmiot wnoszący skargę musi wykazać istnienie po jego stronie interesu prawnego, czyli osobistego, konkretnego i aktualnego prawnie chronionego interesu, który może być realizowany na gruncie określonego przepisu prawa, najczęściej materialnego, bezpośrednio wiążącego zaskarżony akt z indywidualną i prawnie chronioną sytuacją strony (por. postanowienie NSA z dnia 25 marca 2014 r., sygn. akt II OSK 355/14, dostępne w Internecie). Od wykazania związku między chronionym przez przepis prawa interesem prawnym, a aktem lub czynnością organu administracji publicznej, uzależnione jest uprawnienie do złożenia skargi do sądu.
Materialnoprawną podstawę zaskarżonej w niniejszej sprawie decyzji stanowił przepis art. 16a ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1518 ze zm.). Stosownie do ust. 1 art. 16 a ww. ustawy, specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082 oraz z 2016 r. poz. 406 i 1271) ciąży obowiązek alimentacyjny, a także małżonkom, jeżeli:
1) nie podejmują zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej lub
2) rezygnują z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej
- w celu sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności albo orzeczeniem o niepełnosprawności łącznie ze wskazaniami: konieczności stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy innej osoby w związku ze znacznie ograniczoną możliwością samodzielnej egzystencji oraz konieczności stałego współudziału na co dzień opiekuna dziecka w procesie jego leczenia, rehabilitacji i edukacji.
Analiza powyższego przepisu prowadzi do wniosku, że osobie, nad którą sprawowana jest opieka, nie przysługuje prawo do wszczęcia postępowania w sprawie przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego, ani nie jest ona stroną tego postępowania. Z wnioskiem o przyznanie omawianego świadczenia mogą bowiem wystąpić tylko osoby wskazane w omawianym przepisie, tj. sprawujące opiekę.
Interes prawny podmiotu wnoszącego skargę do sądu administracyjnego wyraża się w tym, że podmiot ten działa we własnym imieniu i ma roszczenie o przyznanie na jego rzecz uprawnienia lub zwolnienia z nałożonego nań obowiązku, wynikającego z obowiązujących przepisów prawa. W niniejszej sprawie oznacza, to że interes prawny do wniesienia skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...] r. nr [...] posiada wyłącznie U. K. , która ubiegała się o przyznanie specjalnego zasiłku opiekuńczego w związku ze sprawowaniem opieki nad mężem Z. K. . U. K. wniosła zresztą skutecznie taką skargę i sprawa ta oczekuje na rozpoznanie przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie pod sygn. akt II SA/Sz 253/17.
W konsekwencji skarga Z.K., który nie posiada interesu prawnego w niniejszej sprawie, musi zostać odrzucona.
Mając na względzie powyższe, sąd działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 p.p.s.a., orzekł jak w sentencji postanowienia.