Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący sędzia WSA Renata Bukowiecka - Kleczaj po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu Burmistrz od decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie skierowania do domu pomocy społecznej postanawia: odrzucić sprzeciw.
Decyzją z dnia [...] r., nr [...] wydaną na podstawie art. 138 § 2 Kodeksu postępowania administracyjnego (dalej w skrócie: k.p.a.), po rozpatrzeniu odwołania G. S., Samorządowe Kolegium Odwoławcze uchyliło decyzję z dnia [...] r. Kierownika Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w D., działającego z upoważnienia Burmistrz, odmawiającą skierowania strony do domu pomocy społecznej, i przekazującą sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.
Na powyższą decyzję organu odwoławczego Burmistrz wniósł sprzeciw do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie.
W odpowiedzi na skargę organ II instancji wniósł o jej odrzucenie podnosząc, że organ I instancji nie ma interesu prawnego we wniesieniu skargi na rozstrzygnięcie organu II instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie zważył, co następuje:
Sprzeciw okazał się niedopuszczalny.
Zgodnie z art. 64a § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), zwanej dalej: "p.p.s.a.", od decyzji, o której mowa w art. 138 § 2 k.p.a., skarga nie przysługuje, jednakże strona niezadowolona z treści decyzji może wnieść od niej sprzeciw.
Stosownie do art. 64b § 1 p.p.s.a., do sprzeciwu od decyzji stosuje się odpowiednio przepisy o skardze.
W myśl art. 50 § 1 i 2 p.p.s.a., uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym oraz inny podmiot, któremu ustawy przyznają prawo do wniesienia skargi. Jak wynika z art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a., sąd odrzuca skargę niedopuszczalną z innych przyczyn. Postanowienie w ww. przedmiocie, sąd może wydać na posiedzeniu niejawnym (art. 58 § 3 p.p.s.a.).
W niniejszej sprawie, skarga została wniesiona przez Burmistrz, z upoważnienia którego Kierownik Miejsko - Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w D., działał w sprawie jako organ administracji publicznej I instancji. Ustalenia zatem wymaga, czy Burmistrz posiada legitymację skargową i czy może kwestionować w postępowaniu sądowoadministracyjnym decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, mocą której uchylono jego własne rozstrzygnięcie.
W kwestii legitymacji skargowej organu administracji publicznej wypowiadały się już sądy administracyjne. W postanowieniu NSA z dnia 15 października 1990 r., sygn. akt SA/Wr 990/90 (opubl. w ONSA 1990, z. 4, poz. 7) stwierdzono, że "bez względu na przedmiot sprawy i jego rzeczywisty związek z interesem prawnym gminy, gmina nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie indywidualnej z zakresu administracji publicznej, dotyczącej osoby trzeciej, w której decyzje wydaje wójt tej gminy; ani gmina, ani żaden jej organ nie są uprawnieni do zaskarżenia do sądu administracyjnego decyzji organu odwoławczego. Podobnie w postanowieniu NSA z dnia 20 kwietnia 2012 r., sygn. akt II FSK 527/12 (opubl. w Lex nr 1137662) wskazano, że powierzenie organowi jednostki samorządu terytorialnego właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji administracyjnej wyłącza możliwość dochodzenia przez tę jednostkę jej interesu prawnego w trybie postępowania sądowoadministracyjnego. W rezultacie skarga wniesiona przez organ, który wydał decyzję w pierwszej instancji, niemający z zasady legitymacji skargowej, podlega odrzuceniu.
Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że nie jest dopuszczalna możliwość wniesienia skargi albo sprzeciwu przez organ administracji publicznej, który wydał rozstrzygnięcie w sprawie w pierwszej instancji. W ustawowej roli organu orzekającego nie ma bowiem miejsca na jego własny interes prawny lub obowiązek, także wówczas, gdy w rzeczywistości decyzja ta dotykać może bezpośrednio lub pośrednio jego praw i obowiązków. Tym samym w sprawie zakończonej kwestionowaną decyzją Kolegium, Burmistrz nie posiada przymiotu strony skarżącej w postępowaniu sądowoadministracyjnym, dotyczącym kontroli tej decyzji. W takiej sytuacji przedmiotowy sprzeciw Burmistrza okazał się niedopuszczalny z innych przyczyn, w rozumieniu art. 58 § 1 pkt 6 p.p.s.a.
Z tych względów Sąd, działając na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 w zw. z art. 64 b ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak na wstępie.