Dnia 10 grudnia 2009 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie: Przewodniczący sędzia WSA Barbara Gebel po rozpoznaniu w dniu 10 grudnia 2009 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Ł. F. na decyzję Dowódcy Jednostki Wojskowej z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności p o s t a n a w i a odrzucić skargę
Postępowanie przed sądem administracyjnym toczy się według przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270, z późn. zm.).
W przedmiotowej sprawie decyzją z dnia [...] Nr [...] Dowódca Jednostki Wojskowej [...] w [...], po rozpatrzeniu podania Ł.F., odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] w [...] z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie nałożenia na Ł. F. obowiązku zwrotu zwaloryzowanej na dzień zwolnienia ze służby, wartości kosztów poniesionych na jego utrzymanie i naukę w wysokości [...] złotych i rozłożenia niniejszej kwoty na czterdzieści osiem rat w wysokości [...] złotych, płatnych do 15-ego dnia każdego miesiąca począwszy od miesiąca [...], na rachunek bankowy Jednostki Wojskowej [...] w [...].
Na powyższą decyzję Łukasz Foryński, stosownie do zawartego w jej treści pouczenia, [...] złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w [...], wnosząc o uchylenie ww. decyzji.
W myśl art. 52 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skargę do sądu administracyjnego można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie.
Zgodnie z art. 156 § 1 i 157 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) w wyliczonych w Kodeksie przypadkach można żądać stwierdzenia nieważności decyzji. Organem właściwym w zakresie rozstrzygania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji jest organ wyższego stopnia nad organem administracji, który wydał kwestionowaną decyzję, a gdy decyzja wydana została przez ministra lub samorządowe kolegium odwoławcze - ten organ.
Postępowanie w przedmiocie stwierdzenia nieważności, w związku z treścią art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2003 r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. z 2008 r. Nr 141, poz. 892, z późn. zm.) jest dwuinstancyjne. Art. 127 § 1 i 3 Kodeksu postępowania administracyjnego stanowi, że od decyzji wydanej w pierwszej instancji służy stronie odwołanie tylko do jednej instancji, jednakże od decyzji wydanej w pierwszej instancji przez samorządowe kolegium odwoławcze odwołanie nie służy, a strona niezadowolona z decyzji może zwrócić się do tego organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy. Do wniosku tego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące odwołań od decyzji.
W kontekście powyższych unormowań wskazać należy, że Ł. F., składając skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w [...], bez swojej winy, w związku z błędnym pouczeniem organu, nie wyczerpał toku instancji, warunkującego skuteczne wniesienie skargi do sądu administracyjnego. Od decyzji Dowódcy Jednostki Wojskowej [...] w [...] z dnia [...] Nr [...] należało bowiem uprzednio skorzystać z prawa wniesienia zwykłego środka zaskarżenia w trybie procedury administracyjnej, regulowanej przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego, tj. odwołania, do organu wyższego stopnia nad organem, który wydał zaskarżoną do Sadu decyzję..
Zaznaczenia wymaga, że odrzucenie skargi przez Sąd nie zamyka skarżącemu drogi do weryfikacji zaskarżonej decyzji w trybie odwoławczym i ewentualnej możliwości następczego złożenia skargi do sądu administracyjnego na wydaną w II instancji decyzję w przedmiocie stwierdzenia nieważności.
W tym stanie rzeczy na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 ustawy
Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, należało orzec jak w sentencji.