Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Sędzia WSA Arkadiusz Windak po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2009 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi E.K. na decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w [...] z dnia [...], nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji p o s t a n a w i a: odrzucić skargę.
Pismem z dnia 27 listopada 2008 r. E. K. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skargę na decyzję Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] w przedmiocie kary pieniężnej za wykonywanie transportu drogowego bez wymaganej licencji, żądając stwierdzenia jej nieważności, jako wydanej z naruszeniem prawa materialnego.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do treści art. 52 § 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skargę można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich. Przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie. Oznacza to, że wyczerpanie środków zaskarżenia przed złożeniem skargi do sądu administracyjnego stanowi podstawową przesłankę dopuszczalności skargi.
W oparciu o treść skargi jak i przekazane akta administracyjne sprawy Sąd ustalił, że przedmiotem skargi E. K. stała się decyzja Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...] działającego jako organ I instancji. E. K., pomimo pouczenia jej w w/w decyzji o przysługującym prawie i trybie wniesienia od niej odwołania w terminie 14 dni do Dyrektora Izby Celnej, jako organu II instancji, nie uczyniła tego. Tym samym należało uznać, że E. K. nie wyczerpała przewidzianego w kodeksie postępowania administracyjnego trybu zaskarżenia kwestionowanej decyzji Naczelnika Urzędu Celnego z dnia [...], poprzez wniesienie odwołania.
W takim stanie faktycznym i prawnym, wniesioną przez E. K. skargę na decyzję wydaną przez organ I instancji należało uznać za niedopuszczalną, co skutkować musiało jej odrzuceniem na mocy art. 58 § 1 pkt 6 i art. 58 § 3 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.