Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 2015 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku G. G. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie z jego skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] maja 2015 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier na automacie poza kasynem gry - postanawia - odmówić przyznania wnioskodawcy prawa pomocy.
Do skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za urządzanie gier na automacie poza kasynem gry G. G. dołączył urzędowy formularz wniosku o przyznanie prawa pomocy (PPF). Zaznaczył w nim, że ubiega się o zwolnienie od kosztów sądowych. Wskazał, że wspólne gospodarstwo domowe prowadzi wraz z matką - emerytką, którą wspiera finansowo w zakresie zakupu leków, opału czy remontu dachu i studni. Podniósł, że spoczywają na nim zobowiązania finansowe z tytułu alimentów na dwójkę dzieci; jego obecne zadłużenie z tego tytułu to 32 010,40 zł. Skarżący prowadzi działalność gospodarczą, która jednak w 2014 r. przyniosła stratę w wysokości 90 045,16 zł, na dowód czego przedłożył zeznanie podatkowe PIT-36 za 2014 r. Obecny miesięczny dochód z przedmiotowej działalności to 2000 zł, zaś emerytura matki wynosi 807 zł.
Z udzielonej przez wnioskodawcę odpowiedzi na wezwanie o podanie dodatkowych informacji celem uzupełnienia tych uprzednio przedstawionych we wniosku wynika, że matka skarżącego jest właścicielką domu, którego miesięczne utrzymanie wynosi 800 zł (w tym: abonament radiowo-telewizyjny - 50 zł, prąd - 50 zł, wywóz śmieci - 30 zł, podatek od nieruchomości - 35 zł, konieczne naprawy bieżące - 100-200 zł, opał - 2000 zł, rata kredytu zaciągniętego na niezbędny remont). Skarżący podnajmuje z kolei mieszkanie; czynsz z tego tytułu wynosi 200 zł. Inne comiesięczne wydatki wnioskodawcy i jego matki to: żywność - 1000 zł, leczenie i lekarstwa - 350 zł, alimenty zaległe i bieżące - 1000 zł, dojazd publicznymi środkami lokomocji do sądów, urzędów, kuratora i inne związane z codziennym funkcjonowaniem - 450 zł. Skarżący zaznaczył, że nie posiadają z matką jakichkolwiek pojazdów mechanicznych oraz, że nie korzystają ze wsparcia pomocy społecznej. Koszty remontu domu matki pokrył ze środków uzyskanych podczas swojej pracy w Anglii, zaś w pozostałym zakresie matka zaciągnęła kredyt na powyższe w kwocie 4000 zł z miesięczną ratą w wysokości 300 zł.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje:
W świetle art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", osoby domagające się zwolnienia od kosztów sądowych ubiegają się o tzw. częściowe prawo pomocy. Przesłanką jego przyznania jest sytuacja, gdy strona nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny, o czym stanowi art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. Jednoznaczne brzmienie tego ostatniego przepisu nie pozostawia wątpliwości co do tego, że to wnioskodawca - celem uzyskania żądanego wsparcia -winien podać dane świadczące o potrzebie udzielenia mu przez Skarb Państwa pomocy.
Z informacji przedstawionych przez G. G. wynika, że jego sytuacja finansowa jest dobra i nie wymaga on pomocy, o którą się ubiega. Za powyższym przemawia przede wszystkim fakt, iż comiesięczne wydatki wymienionego znacznie przekraczają wysokość deklarowanych przez niego dochodów własnych i matki. Te ostatnie wynoszą bowiem - zgodnie z oświadczeniem strony - 2807 zł, natomiast wydatkowane miesięcznie środki to 3800 zł. Oznacza to w sposób jednoznaczny, że wnioskodawca dysponuje dodatkowym dochodem, którego źródła i wysokości nie ujawnia na potrzeby uzyskania prawa pomocy. Źródłem tym jest najprawdopodobniej prowadzona przez wymienionego działalność gospodarcza, co do której obecnego stanu strona się nie wypowiedziała zaznaczając jedynie, że w poprzednim roku podatkowym poniosła stratę. Pośrednio wskazuje na to także fakt nieprzedłożenia przez stronę deklaracji dotyczących podatku VAT, z których wynikałyby rzeczywiste obroty wnioskodawcy, jak też nienadesłanie wyciągów z posiadanych rachunków bankowych. Tłumaczenie w tym ostatnim zakresie jakoby skarżący rachunku takiego nie posiadał jest mało wiarygodne w sytuacji prowadzenia przez niego działalności gospodarczej, która opiera się obecnie na bezgotówkowych przepływach finansowych. Należy także podnieść, że skarżącego stać jest na utrzymanie zarówno domu matki, jak i mieszkania, co potwierdza tylko jego dobrą kondycję finansową.
Z uwagi na wymienione względy odmówiono przyznania G. G. prawa pomocy uznając, że nie wykazał on, by poniesienie kosztów sądowych w niniejszej sprawie pozostawało poza jego możliwościami płatniczymi. Podstawę niniejszego orzeczenia stanowi art. 258 § 1, § 2 pkt 7 w zw. z art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.