Wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z tytułu sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia
Sentencja

Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 24 października 2018 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego R. P. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z tytułu sporządzenia i wniesienia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi L. E. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego z dnia [...] kwietnia 2014 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia - postanawia - przyznać radcy prawnemu R. P. od Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie kwotę 221,40 zł (słownie: dwieście dwadzieścia jeden złotych czterdzieści groszy), w tym podatek od towarów i usług w kwocie 41,40 zł (słownie: czterdzieści jeden złotych czterdzieści groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej.

Uzasadnienie strona 1/2

Wyrokiem z dnia 24 września 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny (WSA) w Rzeszowie oddalił skargę L. E. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Geodezyjnego i Kartograficznego w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia.

Po rozpoznaniu wniosku skarżącej referendarz sądowy w tut. Sądzie, postanowieniem z dnia 4 listopada 2014 r., przyznał wymienionej prawo pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego. Jako pełnomocnika strony Okręgowa Izba Radców Prawnych w [...] wyznaczyła radcę prawnego R. P. (pismo z 4 listopada 2014 r.).

Wskazany pełnomocnik, działając imieniem L. E., sporządził skargę kasacyjną od wymienionego na wstępie wyroku i złożył ją razem z wnioskiem o przywrócenie terminu do dokonania tej czynności.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie przywrócił stronie wspomniany termin postanowieniem z dnia 15 stycznia 2015 r. Natomiast Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) oddalił złożony środek zaskarżenia wyrokiem z dnia 11 stycznia 2017r. sygn. akt I OSK 569/15. W odniesieniu do zawartego w skardze kasacyjnej wniosku o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu NSA wskazał w uzasadnieniu swojego orzeczenia, że rozstrzygnięcie w tym przedmiocie wyda WSA w Rzeszowie na podstawie odrębnego wniosku. Wniosek taki radca prawny R. P. złożył dnia 28 września 2018 r. Oświadczył w nim, że koszty udzielonej przez niego L. E. pomocy prawnej nie zostały zapłacone w całości ani w części.

Rozpoznając wniosek zważono, co następuje:

Pełnomocnik ustanowiony dla strony postępowania sądowego w ramach instytucji prawa pomocy uprawniony jest do otrzymania wynagrodzenia według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Stanowi o tym art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.".

Szczegółowe unormowania odnoszące się do zasad przyznawania takiego wynagrodzenia w przypadku radców prawnych zawiera obecnie rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. poz. 1715 ze zm.). W świetle § 22 tego aktu, do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem jego wejścia w życie stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. Rozporządzenie to, zgodnie z jego § 24 weszło w życie 2 listopada 2016 r. Taką samą regulację zawierał poprzednio obowiązujący akt tj. rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. poz. 1805), który to akt wszedł w życie 1 stycznia 2016 r. (stosownie do jego § 23) a został uchylony przez wyżej wskazane rozporządzenie z dnia 3 października 2016 r. (§ 23 tegoż aktu).

Strona 1/2