Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Józefczyk po rozpoznaniu w dniu 24 października 2016 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy [...] oraz Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] w przedmiocie kosztów utrzymania w Domu Pomocy Społecznej - postanawia - I. odrzucić skargi II. zwrócić Kierownikowi Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] uiszczony w sprawie wpis sądowy w kwocie 200, 00 zł (słownie dwieście złotych).
Przedmiotem skargi Gminy [...] oraz Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego, dalej także "Kolegium" z dnia [...] marca 2016 r. nr [...] uchylająca decyzję Kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...] ustalającą dla T.S. opłatę w wysokości miesięcznej 577, 72 zł tytułem kosztu utrzymania go jako mieszkańca Domu Pomocy Społecznej i przekazująca temu organowi sprawę do ponownego rozpatrzenia.
Decyzję I instancji wydano na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 16, art. 54 ust. 1, art. 60 ust. 1, art. 106 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2013 r., poz. 182 ze zm., dalej "u.p.s.") oraz na podstawie Zarządzenia Nr 29/2015 Wójta Gminy [...] z dnia [...] marca 2015 r. w sprawie upoważnienia kierownika Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w [....] do wydawania decyzji administracyjnych.
W odpowiedzi na skargę Kolegium wniosło o odrzucenie skargi Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] wskazując, że ani urząd jakim jest ośrodek pomocy społecznej, jako aparat wykonawczy organu I instancji ani też ten organ nie dysponują interesem prawnym w zwalczaniu decyzji ostatecznej wydanej w wyniku rozpoznania odwołania od decyzji wydanej przez ten organ. Wnosząc o odrzucenie ewentualnie o oddalenie skargi Gminy [...] Kolegium wskazało odpowiednio, że wniesienie skargi nie było poprzedzone umocowaniem jej Wójta przez właściwą Radę Gminy, a decyzja organu I instancji z uwagi na motywy wskazane w jej uzasadnieniu była obarczona rażącym naruszeniem prawa.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje: Skargi jako niedopuszczalne podlegają odrzuceniu.
Przed przystąpieniem do rozpoznania skargi sąd administracyjny bada, czy spełnione zostały przesłanki jej dopuszczalności. Jednym z jej warunków jest wniesienie jej przez legitymowany do tego podmiot.
Zagadnienie tzw. legitymacji skargowej reguluje art. 50 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej: "p.p.s.a."), zgodnie z którym uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny, prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich, Rzecznik Praw Dziecka oraz organizacja społeczna w zakresie jej statutowej działalności, w sprawach dotyczących interesów prawnych innych osób, jeżeli brała udział w postępowaniu administracyjnym (§ 1), a także inny podmiot, jeżeli ustawy przyznają mu takie prawo (§ 2). Głównym determinantem legitymacji skargowej strony wnoszącej skargę we własnej sprawie jest więc interes prawny rozumiany jako związek między sferą jej indywidualnych praw i obowiązków, a aktem lub czynnością, czy bezczynnością. Przy ocenie legitymacji skargowej skarżących w przedmiotowej sprawie decydujące znaczenie będzie miało zagadnienie pozycji ustrojowej w polskim systemie jurysdykcji administracyjnej jednostek samorządu terytorialnego, których organom powierzono orzekanie w sprawach indywidualnych. W uchwale 7 sędziów NSA z dnia 16 lutego 2016 r. (sygn. akt I OPS 2/15, www.orzeczenia.nsa.gov.pl), wyrażono pogląd, który Sąd w pełni podziela, po myśli którego ilekroć przepisy prawa pozytywnego sytuują któryś z organów jednostki samorządu terytorialnego jako organ administracji publicznej prowadzący postępowanie administracyjne lub podatkowe w sprawie indywidulanej, na którymś z jego etapów, tylekroć wyłączona zostaje możliwość dochodzenia przez tę jednostkę ochrony jej interesu prawnego na drodze zarówno postępowania sądowego, jak i administracyjnego. W cyt. wyżej uchwale NSA dnia 16 lutego 2016 r. wskazano, że w sytuacji, w której jednostka samorządu terytorialnego nie występuje jako adresat działań władczych innych organów władzy publicznej, lecz sama podejmuje takie działania wobec innych podmiotów także jej uprawnienia skargowe ulegają ograniczeniu. Stworzenie jednostkom samorządu terytorialnego prawnej możliwości dochodzenia swego interesu przed sądem administracyjnym przeciwko interesowi prawnemu obywatela, który był przedmiotem decyzji organu tej jednostki wydanej w pierwszej instancji naruszałoby bowiem standardy demokratycznego państwa prawnego, ponieważ postępowanie takie nie zapewniałoby "równości broni" jego stronom oraz podważałoby zaufanie do organów władzy publicznej.