Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia SO (del.) Ewa Partyka po rozpoznaniu w dniu 17 sierpnia 2010r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku A. Spółki jawnej w M. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] maja 2010r. znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności odwołania - postanawia - odmówić stronie skarżącej A. Spółka jawna w M. przywrócenia terminu do złożenia skargi.
Przedmiotem skargi Spółki jawnej A. jest postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] maja 2010r. znak: [...] stwierdzające niedopuszczalność odwołania wymienionej Spółki od powiadomienia Starosty Powiatu [...] z dnia 23 marca 2010r. znak: [...] w przedmiocie refundacji kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy.
Rozstrzygnięcie powyższe zostało doręczone Spółce w dniu 20 maja 2010r., natomiast wskazaną skargę wniesiono dnia 22 czerwca 2010r.
W dniu 9 sierpnia 2010r. A. Spółka jawna wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, za pośrednictwem organu, wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia przedmiotowej skargi. W jego uzasadnieniu podniosła, iż opóźnienie jest wynikiem błędnego przyjęcia, że dni ustawowo wolne od pracy nie podlegają wliczeniu do biegu terminu. Mając na uwadze brak zawinienia po swojej stronie, jak i fakt, iż uchybienie terminowi jest nieznaczne Spółka wniosła o uwzględnienie wniosku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Konsekwencją procesową dokonania przez stronę postępowania sądowoadministracyjnego czynności po upływie terminu przewidzianego do jej podjęcia jest bezskuteczność owej czynności, o czym stanowi art. 85 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej następnie P.p.s.a. W razie jednak, gdy brak określonej czynności w terminie nie jest zawiniony przez stronę, może ona wnosić o przywrócenie takiego uchybionego terminu - art. 86 § 1 P.p.s.a.
Zgodnie z art. 86 § 2 P.p.s.a. przywrócenie terminu nie jest jednakże możliwe, jeśli uchybienie terminu nie powoduje dla strony ujemnych skutków w zakresie postępowania sądowego.
Mając na uwadze okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, iż wniosek Spółki jawnej A. nie zasługuje na uwzględnienie. Przede wszystkim bowiem należy wskazać, iż postanowieniem z dnia 17 sierpnia 2010r. tut. Sąd odrzucił skargę powyższego podmiotu wobec jej spóźnionego wniesienia oraz w związku tym, że pomimo wezwania nie uzupełniono braku formalnego skargi tzn. nie przedłożono oryginału bądź poświadczonego za zgodność z oryginałem odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego odnoszącego się do tego podmiotu. Oznacza to, iż ewentualne przywrócenie stronie skarżącej terminu do złożenia skargi nie spowodowałoby, iż jej skardze można byłoby nadać dalszy bieg. Niezależnie bowiem, czy termin do złożenia tej skargi zostałby dotrzymany, skarga i tak zostałaby odrzucona z uwagi na fakt nieuzupełnienia jej braku formalnego.
Nadto należy podnieść, iż wniosek strony jest bezzasadny także z uwagi na to, że nie uprawdopodobniła ona, iż nie ponosi winy w związku z uchybieniem przedmiotowego terminu. Jak bowiem wynika z uzasadnienia wniosku, przyczyną z powodu której strona nie zachowała ustawowego 30-dniowego terminu na złożenie skargi do tut. Sądu było błędne przyjęcie, iż do biegu tego terminu nie wlicza się dni ustawowo wolnych od pracy. Okoliczność powyższa, a zatem w istocie nieświadomość prawna, nie może jednakże zdaniem Sądu świadczyć o braku winy. Przeciwnie, stanowi przejaw niedbalstwa Spółki w zakresie należytego dbania o własne interesy procesowe.
Z podanych wyżej względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 86 § 1 i § 2 w zw. z art. 87 § 2 P.p.s.a.