Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2017 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego S. J. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej z tytułu sporządzenia opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 25 sierpnia 2016 r., sygn. akt II SA/Rz 639/16 w sprawie ze skargi R. S. na decyzję Prezesa Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia [...] kwietnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia informacji publicznej - postanawia - przyznać radcy prawnemu S. J. od Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie kwotę 147,60 zł (słownie: sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy), w tym podatek od towarów i usług w kwocie 27,60 zł (słownie: dwadzieścia siedem złotych sześćdziesiąt groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postaci sporządzenia opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej.
Postanowieniem z dnia 17 czerwca 2016 r. referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie przyznał skarżącemu R. S. prawo pomocy m. in. w zakresie ustanowienia radcy prawnego. Okręgowa Izba Radców Prawnych w [...] powiadomiła Sąd - pismo z dnia 2 lipca 2016 r. - o wyznaczeniu pełnomocnikiem dla strony radcy prawnego S. J.
Wyrokiem z dnia 25 sierpnia 2016 r. skarga R. S. została oddalona. W ostatnim dniu do zaskarżenia powyższego orzeczenia pełnomocnik skarżącego złożył w tut. Sądzie opinię o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od wskazanego wyroku. Jednocześnie wniósł o przyznanie wynagrodzenia za powyższe, oświadczając, że nie zostało ono opłacone nawet w części. W dniu 26 stycznia 2017 r. wskazany radca prawny ponowił swój wniosek.
W myśl art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ()Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", wyznaczonemu radcy prawnemu przysługuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Zasady przyznawania takiego wynagrodzenia aktualnie określa rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. poz. 1715). W niniejszej sprawie nie znajdzie ono jednak zastosowania z uwagi na treść jego § 22, wedle którego do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. Powołane rozporządzenie weszło w życie z dniem 2 listopada 2016 r. Niniejsza sprawa została zaś wszczęta wniesieniem skargi w dniu 5 maja 2016 r. i zakończona wskazanym wyżej wyrokiem z dnia 25 sierpnia 2016 r.
Dlatego też o należnemu radcy prawnemu wynagrodzeniu orzeczono w oparciu o rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. poz. 1805), zwanego w dalszej części "rozporządzeniem". W świetle jego § 2 pkt 1, koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują opłatę ustaloną zgodnie z przepisami niniejszego rozporządzenia. Zgodnie natomiast z brzmieniem § 3 tego aktu, wniosek o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej zawiera oświadczenie, że opłata nie została zapłacona w całości lub w części. Opłatę ustala się w wysokości co najmniej 1/2 opłaty maksymalnej określonej w rozdziałach 2-4, przy czym nie może ona przekraczać wartości przedmiotu sprawy (§ 4 ust. 1 rozporządzenia). Podwyższa się ją o kwotę podatku od towarów i usług wyliczoną według stawki podatku obowiązującej dla tego rodzaju czynności na podstawie przepisów o podatku od towarów i usług (§ 4 ust. 3 rozporządzenia). W świetle § 21 ust. 1 pkt 2 lit. b rozporządzenia, zawartego w rozdziale 4 tego aktu, opłatą maksymalną w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w drugiej instancji za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej jest 50 % opłaty maksymalnej określonej w pkt 1 (tj. w niniejszej sprawie 50 % z kwoty 480 zł - § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c rozporządzenia), nie mniej niż 240 zł.
Biorąc wszystko powyższe pod uwagę tj. zarówno okoliczności niniejszej sprawy, jak też cytowane przepisy, orzeczono o przyznaniu radcy prawnemu S. J. kwoty 147,60 zł, obejmującej opłatę w wysokości 120 zł oraz kwotę 27,60 zł odpowiadającą podatkowi od towarów i usług według stawki 23 %.
Podstawę niniejszego orzeczenia stanowił art. 258 § 2 pkt 8, art. 250 w zw. z § 22 rozporządzenia z 2016 r. oraz w zw. z § 2 pkt 1, § 4 ust. 1, ust. 3, § 21 ust. 1 pkt 1 lit. c, pkt 2 lit. b rozporządzenia z 2015 r.