Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w sprawie z jego skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry
Sentencja

Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 13 maja 2016 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku R. K. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w sprawie z jego skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] lutego 2016 r. Nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry - postanawia - odmówić przyznania wnioskodawcy prawa pomocy.

Inne orzeczenia o symbolu:
6042 Gry losowe i zakłady wzajemne
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Gry losowe
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej
Uzasadnienie

R. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie skargę na decyzję Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej z tytułu urządzania gier na automacie poza kasynem gry. Wezwany do uiszczenia wpisu od wymienionej skargi w wysokości 400 złożył wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Wskazał, że od 2013 r. jest bezrobotny, bez prawa do zasiłku. Jego majątek to mieszkanie o pow. 33 m.kw. wartości 30 000 zł oraz dwa domy w stanie surowym zamkniętym o wartości 250 000 zł. Comiesięczne wydatki strony to: czynsz oraz media - 250 do 300 zł, lekarstwa - 100 zł, wyżywienie - 800 zł, podatek od nieruchomości - 100 zł.

Biorąc pod uwagę fakt, że skarżący nie wskazał jakiegokolwiek źródła dochodu, a powołał się jednocześnie na stałe wydatki związane z utrzymaniem siebie i mieszkania, wezwano go do złożenia dodatkowego oświadczenia w zakresie podania dochodu, z którego pokrywa wymienione wydatki oraz także te na telefon, Internet, pojazdy mechaniczne. Wezwanie dotyczyło także kwestii tego, czy wnioskodawca korzysta z pomocy społecznej oraz, czy podejmuje prace dorywcze. Wnioskodawcę wezwano także do nadesłania wyciągów z posiadanych rachunków bankowych oraz decyzji przyznających świadczenia w ramach pomocy społecznej, w razie ich otrzymywania.

W udzielonej odpowiedzi R. K. wskazał, że nie ponosi wydatków na telefon oraz Internet. Nie korzysta ze wsparcia pomocy społecznej, a prac dorywczych nie podejmuje. W dniu 17 marca 2016 r. sprzedał posiadany samochód za kwotę 3500 zł i z niej pokrywa wydatki na utrzymanie siebie i mieszkania. Korzysta także z pomocy dzieci. Rachunków bankowych zaś nie posiada.

Rozpoznając wniosek zważono, co następuje:

Żądanie R. K. nie może zostać uwzględnione, bowiem wymieniony nie wykazał, aby zasadne było przyznanie mu prawa pomocy. W świetle art. 245 § 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata wchodzi w zakres całkowitego prawa pomocy. Przyznanie powyższego może dotyczyć sytuacji, gdy, zgodnie z art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.- strona nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Natomiast udzielenie wsparcia w mniejszych granicach tj. np. w zakresie samego tylko zwolnienia od kosztów sądowych czy też tylko ustanowienia zawodowego pełnomocnika możliwe jest w odniesieniu do osób, które nie są w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.). Powołane przepisy wyraźnie wskazują, że to ubiegający się o dofinansowanie z budżetu Państwa winien wykazać swoją trudną sytuację materialną, zaś ocena powyższego należy już do rozpoznającego wniosek. Skarżący twierdzi, że od 2013 r. jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku. Rodzi się więc pytanie, w jaki sposób zaspokaja swoje niezbędne potrzeby życiowe przez ten okres czasu. Jeśli bowiem - jak twierdzi - korzysta przez cały ten czas z pomocy swoich dzieci, to należy uznać, że de facto prowadzi z nimi wspólne gospodarstwo domowe, co dla potrzeb rozpoznania jego żądania wymagałoby wskazania sytuacji materialnej tychże dzieci. Wątpliwości budzi zła sytuacja materialna wnioskodawcy, który pomimo jej deklarowania nie szuka wsparcia w ramach pomocy społecznej, jak też nie podejmuje prac dorywczych, by swoje warunki materialne poprawić. Poza tym, zwrócenia uwagi wymaga najistotniejsza w niniejszej sprawie okoliczność, a mianowicie to, że skarżący jest właścicielem nie tylko mieszkania, lecz także dwóch domów w stanie surowym zamkniętym. Ich wskazana we wniosku wartość - 250 000 zł przekracza zaś i to wielokrotnie wielkość kosztów postępowania tj. zarówno kosztów sądowych, jak i wynagrodzenia zawodowego pełnomocnika i to nie tylko w sprawie niniejszej, ale także w dwóch innych zarejestrowanych przed tut. Sądem, w których wnioskodawca jest stroną skarżącą (sygn. akt II SA/Rz 445/16, II SA/Rz 446/16). Należy w tym miejscu podkreślić, że celem instytucji prawa pomocy w żadnym wypadku nie może być chronienie prywatnego majątku stron ubiegających się o takie wsparcie. Dofinansowanie zatem z budżetu Państwa strony, która dysponuje znacznym majątkiem stanowiłoby ewidentne nadużycie przedmiotowej instytucji. Podkreślenia wymaga, że potrzeby mieszkaniowe skarżącego są obecnie zaspokojone, jako że jest on także (oprócz wskazanych domów) właścicielem mieszkania. W takiej sytuacji sprzedaż choćby jednego ze wskazanych budynków z pewnością umożliwi samodzielne sfinansowanie przez stronę kosztów jej udziału w niniejszym postępowaniu, jak też w dwóch innych, wymienionych wyżej postępowaniach przed tut. Sądem.

Wobec więc tego, że R. K. nie wykazał rzetelnie swojej sytuacji finansowej, bowiem nie wskazał danych obrazujących dochody i majątek dzieci, na których utrzymaniu - jak twierdzi - faktycznie pozostaje, a ponadto w związku z posiadaniem przez niego majątku nieruchomego o znacznej wartości w porównaniu z wysokością kosztów postępowania, odmówiono uwzględnienia jego wniosku. O powyższym orzeczono na podstawie art. 258 § 2 pkt 7 w zw. z art. 245 § 2, § 3 i art. 246 § 1 pkt 1, pkt 2 P.p.s.a.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6042 Gry losowe i zakłady wzajemne
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Gry losowe
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej