Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie Piotr Godlewski po rozpoznaniu w dniu 7 marca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku adw. J. B. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej B. G. w sprawie z jego skargi na czynność Starosty [...] w przedmiocie odmowy zwrotu opłaty za kartę pojazdu postanawia przyznać pełnomocnikowi skarżącego adw. J. B. tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej kwotę 442,80 zł. (czterysta czterdzieści dwa złote 80/100), na którą składa się należna tytułem wynagrodzenia opłata w wysokości 360 zł. i naliczone od niej 23 % podatku od towarów i usług, tj. 82,80 zł.
Postanowieniem z dnia 23 sierpnia 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie przyznał skarżącemu B. G. prawo pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata, wyznaczonego następnie w osobie J. B. przez Okręgową Radę Adwokacką.
Postanowieniem z dnia 6 listopada 2012 r. WSA w Rzeszowie odrzucił skargę B. G., zaś wyrokiem z dnia 6 lutego 2013 r. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił wniesioną od tego postanowienia przez pełnomocnika skarżącego skargę kasacyjną.
Wnioskiem z dnia 13 lutego 2013 r. (data złożenia w Sądzie) adw. J. B., wobec prawomocnie zakończonego postępowania, wniósł o przyznanie mu przewidzianych prawem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu, oświadczając przy tym, że opłaty te nie zostały zapłacone w całości lub w części.
Rozpoznając złożony wniosek stwierdzono, co następuje:
Stosownie do treści art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) wyznaczony adwokat, radca prawny, doradca podatkowy albo rzecznik patentowy otrzymuje wynagrodzenie odpowiednio według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów, radców prawnych, doradców podatkowych albo rzeczników patentowych w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków.
Zgodnie z regulacją zawartą w § 19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1348 ze zm.), koszty tej pomocy obejmują opłatę w wysokości nie wyższej niż 150 % stawek minimalnych oraz niezbędne, udokumentowane wydatki adwokata.
Stawka minimalna w postępowaniu przed sądem administracyjnym w pierwszej instancji w sprawie stanowiącej przedmiot zaskarżenia wynosiła 240 zł. W drugiej instancji za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej - o ile sprawę prowadził ten sam adwokat - jest to 50 % tej stawki, nie mniej jednak niż 120 zł. (§ 18 ust. 1 pkt 1 lit. c i pkt 2 lit. b w/w rozporządzenia).
Uwzględniając nakład pracy pełnomocnika oraz charakter sprawy i stopień jej skomplikowania przyznano tytułem opłaty za nieopłaconą pomoc prawną kwotę
360 zł. (odpowiednio 240 zł. za postępowanie przed sądem pierwszej instancji oraz 120 zł. za postępowanie II-instancyjne - sporządzenie skargi kasacyjnej), podwyższoną na podstawie § 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia o należny podatek od towarów i usług, tj. 82,80 zł.
Mając powyższe na uwadze, na podstawie powołanych przepisów w związku z art. 258 § 2 pkt 8 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji postanowienia.