Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2016 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku radcy prawnego M. S. o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu za postępowanie w pierwszej instancji w sprawie ze skargi R. S. na decyzję Prezesa Sądu Apelacyjnego w [...] z dnia [...] lutego 2014 r. Nr [...] w przedmiocie odmowy udzielenia informacji publicznej - postanawia - przyznać racy prawnemu M. S. od Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie kwotę 295,20 zł (słownie: dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy), w tym podatek od towarów i usług w kwocie 55,20 zł (słownie: pięćdziesiąt pięć złotych dwadzieścia groszy) tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu za postępowanie w pierwszej instancji.
Postanowieniem z dnia 31 marca 2014 r. referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie zwolnił skarżącego R. S. od kosztów sądowych i ustanowił na jego rzecz radcę prawnego.
W piśmie z dnia 22 kwietnia 2014 r. Okręgowa Izba Radców Prawnych w [...] poinformowała Sąd, że pełnomocnikiem strony wyznaczona została radca prawny M. S.
W dniu 29 maja 2014 r. do tut. Sądu wpłynęło pismo pełnomocnika strony uzupełniające wniesioną w sprawie skargę wraz z wnioskiem o przyznanie kosztów udzielonej pomocy prawnej w postaci opłaty i zwrotu wydatków oraz oświadczeniem, że nie zostały one pokryte przez skarżącego ani w całości ani w części.
Na rozprawie w dniu 10 lipca 2014 r. radca prawny ponowiła wniosek o zasądzenie na jej rzecz kosztów udzielonej pomocy prawnej. Wyrokiem z tego samego dnia tut. Sąd oddalił skargę R. S., nie orzekając jednak o kosztach pomocy prawnej dla skarżącego.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje:
W myśl art. 250 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", wyznaczony radca prawny otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności radców prawnych. Wymienionymi przepisami są obecnie unormowania rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego z urzędu (Dz. U. poz. 1805), który to akt wszedł w życie 1 stycznia 2016 r. Zawiera on w § 22 wskazanie, że do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem jego wejścia w życie stosuje się przepisy dotychczasowe do czasu zakończenia postępowania w danej instancji. Tym bardziej więc takie dotychczasowe przepisy mają zastosowanie do spraw, które zostały zarówno wszczęte, jak i zakończone pod rządami rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jednolity: Dz. U. 2013 r. poz. 490), określanego następnie jako "rozporządzenie z 2002 r.". Przewiduje ono w § 15, że koszty nieopłaconej pomocy prawnej ponoszone przez Skarb Państwa obejmują: opłatę w wysokości nie wyższej niż 150% stawek minimalnych, o których mowa w rozdziałach 3-4 (pkt 1), oraz niezbędne, udokumentowane wydatki radcy prawnego (pkt 2).
Stawką minimalną w postępowaniu przed sądami administracyjnymi w pierwszej instancji w "innej sprawie" (a zatem, której przedmiotem zaskarżenia nie jest należność pieniężna oraz nie dotyczącej skargi na decyzję lub postanowienie Urzędu Patentowego) jest 240 zł, zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia z 2002 r. (zawartym w jego rozdziale 4).
Ponadto, w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu, opłaty za czynności radcy prawnego z tytułu zastępstwa prawnego sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
Uwzględniając powyższe przyznano pełnomocnikowi R. S. tytułem udzielonej mu pomocy prawnej w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji kwotę 295,20 zł tj. opłatę podwyższoną o obowiązującą obecnie stawkę podatku VAT. Natomiast orzeczenie niniejsze nie obejmuje zwrotu wydatków, bowiem nie zostały one tak wskazane, jak i udokumentowane zgodnie z treścią art. 250 P.p.s.a. i § 15 pkt 2 rozporządzenia z 2002 r.
Rozstrzygnięcie niniejsze oparto o art. 258 § 2 pkt 8 w zw. z art. 250 P.p.s.a. oraz § 15 pkt 1, § 14 ust. 2 pkt 1 lit. c rozporządzenia z 2002 r.