Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego wybudowaniem kanalizacji sanitarnej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w osobie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Piórkowska po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2010 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] października 2009 r. Nr [...] w przedmiocie ustalenia opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego wybudowaniem kanalizacji sanitarnej - p o s t a n a w i a - umorzyć postępowanie sądowe.

Uzasadnienie

II SA/Rz 123/10

U Z A S A D N I E N I E

Przedmiotem skargi Prokuratora Rejonowego w L. jest wydana w trybie odwoławczym decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] października 2009 r. Nr [...].

Decyzją tą Kolegium uchyliło decyzję Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] sierpnia 2009r. znak: [...] i umorzyło postępowanie pierwszoinstancyjne w sprawie ustalenia na rzecz Gminy Miejskiej [...] od M. S. opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości stanowiącej jego własność nieruchomości, spowodowanego wybudowaniem urządzenia infrastruktury technicznej (kanalizacji sanitarnej).

Pismem Nr [...] z dnia 1 kwietnia 2010 r. (data nadania w urzędzie pocztowym) strona skarżąca cofnęła wniesioną przez siebie skargę, wnioskując o umorzenie postępowania sądowego. W jego uzasadnieniu zostało podniesione, że uchwała Rady Miejskiej [...] określająca stawkę procentową opłaty adiacenckiej nie została jako akt prawa miejscowego ogłoszona w Dzienniku Urzędowym Województwa, co jest niezbędnym warunkiem jej wejścia w życie. W tej sytuacji uchwała nie spełnia wymogów przewidzianych dla obowiązywania aktów prawa miejscowego i nie może stanowić podstawy do wydania decyzji ustalającej opłatę adiacencką.

W związku z powyższym skarga jest bezprzedmiotowa i nie może być dalej przez skarżącego popierana. Jej cofnięcie nie zmierza przy tym do obejścia prawa ani nie spowoduje utrzymania w mocy aktu dotkniętego nieważnością.

Stosownie do treści art. 60 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), skarżący może cofnąć skargę, a cofnięcie to wiąże sąd. Jedynie w przypadku, gdyby cofnięcie skargi zmierzało do obejścia prawa lub powodowałoby utrzymanie w mocy aktu lub czynności dotkniętych wadą nieważności, Sąd jest zobligowany do uznania tej czynności za niedopuszczalną.

W rozpatrywanej sprawie Sąd nie stwierdził zaistnienia ustawowych przesłanek wyłączających skuteczność oświadczenia o cofnięciu skargi. Oświadczenie to należy odnieść do wynikającej z powołanego wyżej przepisu i obowiązującej w postępowaniu sądowoadministracyjnym zasady dyspozycyjności, rozumianej jako przysługujące stronom postępowania uprawnienie do rozporządzania jego przedmiotem oraz do rozporządzania uprawnieniami, jakie przysługują im na mocy przepisów procesowych. Składając oświadczenie o cofnięciu skargi strona skarżąca dała wyraz temu, że rezygnuje z realizacji prawa do sądu, a więc z sądowej kontroli zaskarżonej przez siebie decyzji.

Skuteczne cofnięcie skargi skutkuje zatem obowiązkiem umorzenia postępowania sądowego.

W związku z powyższym, na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 i § 2 w/z z art. 60 powołanej ustawy orzeczono jak w sentencji postanowienia.

Strona 1/1