Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Wolska po rozpoznaniu w dniu 20 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Skarbu Państwa - Marszałka Województwa [...] w K. na postanowienie Wojewody [...] z dnia [...] sierpnia 2015 r., znak: [...] w przedmiocie wstrzymania wykonania ostatecznej decyzji w związku z wnioskiem skarżącego o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia - postanawia - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Postanowieniem z dnia [...] sierpnia 2015 r. Nr [...] Wojewoda [...] uchylił postanowienie Starosty [...] z dnia [...] lipca 2015 r. znak: [...], którym wstrzymano wykonanie ostatecznej decyzji Starosty [...] z [...] lutego 2015 r. nr [...] zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej pozwolenia na budowę "obiektu budowlanego stanowiącego zabezpieczenie posesji od strony cieku wodnego nazywanego potokiem "[...]" wraz z remontem istniejącego ogrodzenia od strony cieku wodnego na działce nr 439/7 w W. obr. 3".
Skarb Państwa - Marszałek Województwa [...] w K. złożył skargę do sądu administracyjnego na powyżej opisane postanowienie Wojewody. Poza zarzutami odnoszącymi się do kwestionowanego rozstrzygnięcia strona skarżąca złożyła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia. Uzasadniając wniosek strona zacytowała treść art. 61 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. 2016 r., poz. 718 ze zm. - zwana dalej "P.p.s.a.") stanowiącego podstawę do wstrzymania wykonania zaskarżonego orzeczenia przez organ lub sąd i jednocześnie wskazała, że wykonanie ostatecznej decyzji Starosty [...] z [...] lutego 2015 r. grozi wyrządzeniem szkody Skarbowi Państwa, który poniósł koszty związane z wykonanymi ubezpieczeniami koryta potoku [...], a które mogą zostać naruszone w wyniku prowadzonych robót budowlanych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, zważył co następuje:
Zgodnie z obowiązującymi przepisami postępowania sądowoadministracyjnego, skarga do sądu administracyjnego nie powoduje, co do zasady, wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu - art. 61 § 1 P.p.s.a. Jednakże według treści art. 61 § 3 P.p.s.a., sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w art. 61 P.p.s.a., ale tylko wówczas jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania.
Obowiązek uprawdopodobnienia okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji obciąża wnioskodawcę.
Z istoty wstrzymania wykonania, wynika, że wstrzymaniu mogą podlegać tylko te akty, które nadają się do wykonania i wymagają wykonania. Stąd też by mówić o wykonaniu rozstrzygnięcia, musi ono nakładać na adresata obowiązek bądź uprawnienie do podjęcia pewnej aktywności, być źródłem wynikającego z niego obowiązku czy też uprawnienia. Przez wykonanie aktu administracyjnego należy rozumieć spowodowanie w sposób dobrowolny lub doprowadzenie w trybie przymusu państwowego (egzekucji) do takiego stanu rzeczy, który jest zgodny z rozstrzygnięciem zawartym w danym akcie. Brak cechy wykonalności zaskarżonego aktu czyni bezcelowym postępowanie w przedmiocie rozpoznania wniosku o wstrzymanie jego wykonania. W doktrynie stwierdza się też, że problem wykonania aktu administracyjnego dotyczy aktów zobowiązujących, ustalających dla ich adresatów nakazy powinnego zachowania lub zakazy określonego zachowania, aktów na podstawie których określony podmiot uzyskuje równocześnie uprawnienie i mocą którego zostają na niego nałożone określone obowiązki oraz aktów, na podstawie których jeden podmiot jest do czegoś zobowiązany, a drugi wyłącznie uprawniony (T. Woś, H. Knysiak-Molczyk, M. Romańska, Postępowanie sądowo-administracyjne, Wydawnictwo LexisNexis, Warszawa 2004, s. 217).