Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie: Przewodniczący - Sędzia WSA Joanna Zdrzałka po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2015 r. w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku A. sp. z o.o. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie z jej skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości - p o s t a n a w i a - odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
Opisaną w sentencji postanowienia decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze [...] utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] października 2014 r. nr [...], ustalającą opłatę planistyczna należną od A. sp. z o.o. w wysokości 18 024 zł.
We wniesionej skardze Spółka zawarła wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji podnosząc, że jej wykonanie grozi zaistnieniem niepowetowanej szkody w jej majątku.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje;
Wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania decyzji. Jednak stosownie do art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm., dalej: "Ppsa"), po przekazaniu sądowi skargi Sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części aktu lub czynności, o których mowa w § 1, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. Podkreślić przy tym należy, że nie chodzi tutaj o zwykłe konsekwencje wykonania decyzji, lecz dodatkowe skutki, jakie mogą z niej wyniknąć, jeżeli mogą one wywołać zdarzenia określone w powołanym przepisie. Ponadto, Sąd rozpoznaje wniosek nie badając zasadności skargi w kontekście wadliwości zaskarżonego aktu lub czynności.
W pierwszej kolejności należy podać, że strona skarżąca na poparcie zgłoszonego wniosku nie przedstawiła jakiejkolwiek argumentacji, co jednak nie zwalniało Sądu od merytorycznego jego rozpoznania przy uwzględnieniu materiału zgromadzonego w aktach sprawy (por. postanowienie składu siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 lutego 2014 r. II FPS 9/13, opublikowane w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych na stronie internetowej: "www.orzeczenia.nsa.gov.pl"). Niemniej, na podstawie przeprowadzonej analizy nie było możliwe ustalenie, jakie negatywne skutki mogą wyniknąć dla Spółki z wykonania decyzji. Brak jest chociażby konkretnych danych o stanie majątkowym Spółki oraz ewentualnego wpływu jaki nieść będzie za sobą uiszczenie określonej zaskarżoną decyzją opłaty planistycznej w stosunku do całości osiąganego dochodu z prowadzonej działalności gospodarczej oraz sytuacji finansowej skarżącej. Nie można było zatem przyjąć, że Spółka zostanie wskutek wykonania zaskarżonej decyzji pozbawiona dochodu, przez co znacznemu pogorszeniu ulegnie jej płynność finansowa i możliwość regulowania bieżących zobowiązań majątkowych. Tym bardziej, że jak wskazano powyżej, w przepisie art. 61 § 3 chodzi o szkodę majątkową, która nie będzie mogła być zrekompensowana wskutek zwrotu świadczenia. Zdaniem Sądu w niniejszej sprawie niebezpieczeństwo takie nie zachodzi, bowiem zaskarżona decyzja dotyczy opłaty planistycznej, która ze swej natury jako świadczenie pieniężne może zostać zwrócona.
Z podanych względów, na podstawie art. 61 § 3 i 5 Ppsa, przeczono jak w sentencji postanowienia.