Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 31 sierpnia 2017 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku S. D. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi S. D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] września 2016 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania - postanawia - odmówić przyznania prawa pomocy.
Wyrokiem z dnia 30 maja 2017 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę S. D. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania.
W terminie do zaskarżenia powyższego orzeczenia S. D. wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie adwokata. Oświadczył, że nie posiada majątku, który pozwoliłby mu na pokrycie tego rodzaju wydatku. Mieszka w drewnianym domu o pow. 30 m.kw. Jest także właścicielem nieruchomości rolnej o pow. 0,51 ha. Otrzymywana przez niego emerytura wynosi 1350 zł i pokrywa z niej następujące wydatki: gaz - 35 zł za okres dwóch miesięcy, lekarstwa - 100 zł, telefon - 50 zł, "remonty budowlane parę tysięcy".
Celem uzyskania większej ilości danych obrazujących sytuację materialną strony, wezwano ją do ich podania. W odpowiedzi skarżący wskazał, że korzysta z transportu publicznego oraz roweru. Remont generalny dachu wyniósł go ok. 10 000 zł. Zwrócił uwagę na "jeszcze inne naprawy remonty". Wnioskodawca załączył zaświadczenie z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wskazujące na przypadające mu w sierpniu tego roku świadczenie do wypłaty wynoszące 1445,61 zł. Załączony został też dokument wskazujący na zakup przez stronę węgla w październiku 2016 r. za kwotę 760 zł oraz pokwitowania dokumentujące uiszczenie przez skarżącego w dniu 24 sierpnia bieżącego roku kwoty 40 zł jako dar dla Radia Maryja, 33,26 zł tytułem opłaty za gaz, 77,86 zł tytułem opłaty za prąd, 50,77 zł za telefon oraz 31,86 zł za wodę i kanalizację.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje:
Odpłatność postępowania sądowego jest regułą, którą ustanawia art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.". Stanowi on bowiem, że strony ponoszą koszty postępowania związane ze swym udziałem w sprawie, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Chcąc zwolnić się z tego obowiązku strona musi udowodnić, że jej sytuacja materialna jest na tyle trudna, że nie jest możliwe uiszczenie przez nią kosztów postępowania. Obowiązek wykazania powyższego spoczywa na podmiocie wnioskującym o wsparcie, bowiem to on jest zainteresowany uzyskaniem korzystnego dla siebie rozstrzygnięcia, stanowiącego odstępstwo od wskazanej wyżej zasady. Poza tym, art. 246 § 1 pkt 1 i pkt 2 P.p.s.a., w którym zawarte są przesłanki przyznania prawa pomocy stanowi wprost, że to wnioskodawca zobowiązany jest wykazać, że w świetle prawa pomoc, o którą się ubiega przysługuje mu. Podkreślenia wymaga również, że w art. 255 P.p.s.a. przewidziana jest możliwość wezwania strony o przedłożenie dodatkowego oświadczenia bądź (i) dodatkowych dokumentów w sytuacji, gdy dotychczasowe oświadczenie jest niewystarczające do dokonania oceny zasadności żądania bądź budzi ono wątpliwości. Jeśli jednak strona wezwana w powyższym trybie nie podejmie z referendarzem sądowym należytej współpracy, to musi liczyć się z tym, że jej wniosek nie zostanie uwzględniony. Rozpoznający go przez brak dostatecznej ilości danych nie będzie mógł bowiem dokonać należytej analizy niezbędnej do rzetelnego rozpatrzenia wniosku. Wówczas zaś uprawnionym staje się przyjęcie, że wnoszący o pomoc nie zdołał wykazać, iż spełnia którąkolwiek z ustawowych przesłanek jej uzyskania.