Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 31 grudnia 2013 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku J. J. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie z jego skargi na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego - postanawia - przyznać skarżącemu prawo pomocy przez zwolnienie go od kosztów sądowych.
J. J., wezwany do uiszczenia wpisu od swej skargi na decyzję Wojewody [...] w przedmiocie wymeldowania z miejsca pobytu stałego, złożył na urzędowym formularzu PPF wniosek o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych.
Z wniosku tego, jak też z przedstawionych na wezwanie dodatkowych informacji wynika, że skarżący mieszka wprawdzie wraz z żoną i dwójką dzieci, jednak prowadzi odrębne od nich gospodarstwo domowe. Źródło jego utrzymania stanowią zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 153 zł miesięcznie oraz zasiłek stały w wysokości 389 zł, razem 542 zł. Z kwoty tej ok. 300 zł wnioskodawca przeznacza na wykupienie potrzebnych lekarstw (jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym) oraz na dojazdy do szpitali. Obciążony jest obowiązkiem świadczeń alimentacyjnych na rzecz dzieci w łącznej kwocie 600 zł, jednakże z uwagi na fakt, iż świadczeń tych nie płaci zadłużony jest z tego tytułu na kwotę ok. 4 000 zł. W grudniu bieżącego roku wnioskodawca otrzymał ze środków pomocy społecznej kwotę 200 zł na wyżywienie. Nadto często korzysta z posiłków przygotowywanych przez matkę.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono, co następuje:
Prawo pomocy jest instytucją mającą na celu umożliwienie dostępu do sądu osobom, które z powodu braku lub też posiadania ograniczonych środków finansowych nie są w stanie pokryć kosztów swojego udziału w postępowaniu sądowym. J. J., domagając się zwolnienia od kosztów sądowych, ubiega się o przyznanie prawa pomocy w częściowym zakresie - art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2013 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (DZ.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), określanej następnie "P.p.s.a.". Przesłankę powyższego zawiera art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. stanowiąc, że jest nią brak możliwości poniesienia pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Wnioskodawca wykazał, że przesłankę tę spełnia. Z uzyskiwanego dochodu (542 zł) nie jest bowiem w stanie wygospodarować jakiejkolwiek kwoty celem przeznaczenia jej na sfinansowanie swojego udziału w postępowaniu zainicjowanym jego skargą. Kwota ta jest bowiem na tyle niska, że nie wystarcza nawet na zaspokojenie podstawowych potrzeb egzystencjalnych jednostki, zwłaszcza, że większą jej część (ok. 300 zł miesięcznie) skarżący wydatkuje na własne leczenie. Za pozostałą kwotę nabywa żywność. Nadto korzysta także z posiłków przygotowywanych przez matkę.
Mając zatem na uwadze bardzo niski miesięczny dochód wnioskodawcy, którego źródłem są środki z pomocy społecznej, jak też stan jego zdrowia (niepełnosprawność w stopniu znacznym) uznano, że zasadnym jest uwzględnienie wniosku o przyznanie prawa pomocy w żądanym zakresie tj. zwolnienia od kosztów sądowych.
Rozstrzygnięcie znajduje podstawę w art. 258 § 1, § 2 pkt 7 w zw. art. 245 § 3 oraz art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.