Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie z jego skargi na decyzję SKO w przedmiocie skierowania na badania lekarskie
Sentencja

Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 27 listopada 2013 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku A. L. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie z jego skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie skierowania na badania lekarskie - postanawia - odmówić przyznania skarżącemu prawa pomocy.

Inne orzeczenia o symbolu:
6031 Uprawnienia do kierowania pojazdami
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Drogi publiczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze
Uzasadnienie

Wezwany do uiszczenia wpisu w wysokości 200 zł od skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie skierowania na badania lekarskie, A. L. wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych. Podniósł, że nie posiada żadnego majątku nieruchomego, ruchomego jak też jakiegokolwiek dodatkowego dochodu oprócz wynagrodzenia za pracę. Wydatki na utrzymanie rodziny znacznie przekraczają zaś potrzebne na ten cel dochody. Gospodarstwo domowe prowadzi wraz z żoną i dwójką dzieci (4 i 5 lat). Uzyskiwane przez niego wynagrodzenie za pracę wynosi średnio 1 372,39 zł, zaś wynagrodzenie żony to kwota 1 562,99 zł. Rodzina uzyskuje pomoc finansową od jednego z rodziców w wysokości 200 zł miesięcznie oraz od dziadków w wysokości 150 zł miesięcznie. W jej posiadaniu znajdują się dwa samochody osobowe tj. Fiat 125 (rok prod. 1988) oraz Volkswagen Passat (rok prod. 1991 r.). Na comiesięczne wydatki rodziny składają się następujące kwoty: 616 zł (najem mieszkania), 240 zł (opłata za przedszkole i żłobek dzieci), 50 zł (ubezpieczenie dzieci), 250 zł (gaz i energia elektryczna), odzież i obuwie dla dzieci (200 zł), lekarstwa i odżywki dla dzieci, 60 zł (telefon), 200 zł (dojazdy do pracy oraz dzieci do placówek oświatowych), 1 500 zł (utrzymanie rodziny), łącznie ok. 3366 zł.

Na dodatkowe wezwanie, skarżący przedłożył wyciągi z rachunków bankowych jego i żony.

Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono, co następuje:

Ubiegając się o zwolnienie od kosztów sądowych, A. L. domaga się przyznania prawa pomocy w częściowym zakresie, na co wskazuje art. 245 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.". Uczynienie wyjątku od wynikającej z art. 199 P.p.s.a. zasady ponoszenia przez strony kosztów postępowania związanych ze swoim udziałem w sprawie możliwe jest w świetle art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. (w przypadku wnioskowania o tzw. częściowe prawo pomocy) wówczas, gdy wnioskodawca wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Brzmienie powołanych regulacji nie może budzić wątpliwości co do tego, że inicjatywa dowodowa co do przesłanek przyznania prawa pomocy należy do składającego w tym przedmiocie wniosek. Musi on zatem w sposób rzetelny przedstawić wszelkie istotne dane odnoszące się do jego sytuacji rodzinnej, stanu majątkowego i dochodów tak, by możliwa była ocena powyższego przy rozpoznawaniu złożonego wniosku.

Analiza pochodzących od skarżącego informacji nie pozwala na przyjęcie, że wykazał on niemożność poniesienia pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Po pierwsze wskazać należy, iż niektóre twierdzenia strony pozostają w sprzeczności ze sobą. W jednej bowiem części wniosku A. L. podaje, że oprócz wynagrodzeń za pracę rodzina nie uzyskuje jakichkolwiek dochodów. Tymczasem w dalszej części wniosku wyżej wymieniony wskazuje, że co miesiąc uzyskują wsparcie finansowe od jednego z rodziców i dziadków. A. L. podaje też, że nie posiada żadnego majątku ruchomego, po czym w dalszej części wniosku wskazuje na fakt posiadania dwóch samochodów osobowych. Przede wszystkim jednak z przedłożonych wyciągów z rachunków bankowych skarżącego i jego żony wynika, że wnioskodawca nie przedstawił w sposób pełny aktualnej sytuacji finansowej rodziny. I tak, powyższe dokumenty wskazują, że w dniu 16.10.2013 r. na konto A. L. wpłynęła znaczna (zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę wysokość wpisu w niniejszej sprawie - 200 zł) kwota tj. 3 500 zł. Wyciąg pokazuje także, iż skarżący spłaca kredyt w kwocie ok. 150 zł miesięcznie. Brak jest informacji na temat celu, w jakim został on zaciągnięty. W tym miejscu należy jednak wskazać, że co do zasady przyjmuje się (tak np. postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30.11.2010 r. I OZ 893/10, LexPolonica nr 2501145), iż brak jest podstaw do przyznania pierwszeństwa spłacie zobowiązań cywilnoprawnych wobec tych o charakterze publicznoprawnym (np. koszty postępowania). Z kolei wyciąg z rachunku bankowego żony skarżącego wskazuje, że rodzina ponosi płatność z tytułu korzystania z usługi telewizji cyfrowej w kwocie ok. 50 zł. Nie stanowi to z pewnością tzw. wydatku koniecznego, którego nieponiesienie zagraża bytowi rodziny. Tylko zaś w takim przypadku można twierdzić o powstaniu uszczerbku w koniecznym utrzymaniu, o którym mowa w art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a. Wyciąg ten zawiera także pozycję w postaci kwoty 183 zł jako uzyskanej tytułem świadczeń z pomocy społecznej (zasiłek rodzinny i świadczenie opiekuńcze). Tymczasem w złożonym wniosku skarżący oświadczył, że nie korzysta z pomocy społecznej.

Powyższe świadczy jednoznacznie o tym, że zawarte we wniosku o przyznanie prawa pomocy oświadczenie A. L. o sytuacji materialnej jego rodziny nie znajduje pełnego potwierdzenia w przedstawionych na wezwanie dokumentach w postaci wyciągów z rachunków bankowych. Nadto, budzi ono uzasadnione wątpliwości co do rzeczywistych możliwości płatniczych skarżącego. Te nie pozwalają zaś na uwzględnienie jego żądania. Publiczny charakter środków, z których finansowane jest prawo pomocy nakazuje bowiem przy rozstrzyganiu w tym przedmiocie, by wszelkie niejasności co do faktycznej sytuacji strony wnioskującej nie przemawiały na jej korzyść. Mogłoby to bowiem prowadzić do nadużycia instytucji prawa pomocy, która przeznaczona została jako wsparcie dla ludzi o braku jakichkolwiek środków bądź też posiadających takie środki, jednak bardzo ograniczone. W świetle dostępnych, przedstawionych wyżej danych do takiej grupy A. L. z pewnością zaś nie należy.

Uznając zatem, że wnioskodawca nie udowodnił, że poza jego możliwościami finansowymi leży poniesienie kosztów sądowych w sprawie zainicjowanej jego skargą, odmówiono przyznania mu prawa pomocy w żądanym zakresie.

Podstawę niniejszego rozstrzygnięcia stanowi art.258 § 1, § 2 pkt 7 w zw. z art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.

Strona 1/1
Inne orzeczenia o symbolu:
6031 Uprawnienia do kierowania pojazdami
Inne orzeczenia z hasłem:
Prawo pomocy
Drogi publiczne
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Samorządowe Kolegium Odwoławcze