Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 15 października 2018 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku Z. O. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi Z. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] lipca 2018 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji przyznającej specjalny zasiłek opiekuńczy - postanawia - I. umorzyć postępowanie w przedmiocie zwolnienia wnioskodawcy od kosztów sądowych, II. przyznać wnioskodawcy prawo pomocy w zakresie ustanowienia adwokata.
W skardze na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie uchylenia decyzji przyznającej specjalny zasiłek opiekuńczy Z. O. wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych z uwagi na trudną sytuację materialną. We wniosku złożonym następnie na urzędowym formularz PPF skarżący nie zakreślił przedmiotu żądania. Podał natomiast, że nie stać go na pokrycie kosztów sądowych oraz wynagrodzenia pełnomocnika z wyboru. Rygor przyjęcia, że skarżący ubiega się o pełne prawo pomocy wynikał także z treści skierowanego do niego wezwania, bowiem wnioskodawca nie udzielił na nie odpowiedzi w tym właśnie zakresie, co - jak w wezwaniu tym zaznaczono - skutkować będzie uznaniem, że domaga się on tak zwolnienia od kosztów sądowych, jak i ustanowienia adwokata..
Z wniosku skarżącego oraz odpowiedzi na wezwanie referendarza sądowego wynika, że wymieniony jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku. Do maja bieżącego roku sprawował on opiekę nad niepełnosprawną matką, z którego to tytułu uzyskiwał specjalny zasiłek opiekuńczy. Obecnie pozostaje na utrzymaniu rodziców, z którymi tworzy wspólne gospodarstwo domowe. Szuka pracy, bowiem dochody uzyskiwane przez rodziców nie wystarczają na pokrycie wszystkich niezbędnych potrzeb rodziny, w ramach których te w zakresie leczenia generują bardzo duże wydatki. Świadczenia emerytalne jego rodziców wynoszą 1000 zł oraz 1200 zł. Nieruchomość rolna, którą rodzina dysponuje nie jest uprawiana, natomiast trzeba płacić związany z nią podatek. Według strony, koszt lekarstw oraz opłat jak za gaz, prąd i telefon to ok. 1870 zł miesięcznie. Dochodzą do tego wydatki na prywatne wizyty lekarskie w związku z koniecznością zbyt długiego czekania na bezpłatne konsultacje w ramach ubezpieczenia. Strona potwierdziła częściowo fakt ponoszenia wydatków związanych ze zdrowiem poprzez przedłożenie faktur opiewających w poszczególnych miesiącach na następujące kwoty za zakup lekarstw: lipiec 2018 r. - 513,29 zł, sierpień 2018 r. - 260,23 zł, wrzesień 2018 r. - 142,11 zł, październik 2018 r. - 192,60 zł. Rodzina skarżącego nie ma swojego domu, a zajmuje dom należący do członka dalszej rodziny (ciotki), który wyraził na to zgodę.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje:
Postępowanie w przedmiocie wniosku skarżącego dotyczącego zwolnienia od kosztów sądowych należało umorzyć, bowiem sprawa zainicjowana skargą mieści się w zakresie przedmiotowym art. 239 § 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r. poz. 1302 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.", a więc w grupie spraw dotyczących pomocy i opieki społecznej. Przepis ten zwalnia zaś osoby skarżące w tego rodzaju sprawach od ponoszenia kosztów sądowych. Skoro więc rozpoznanie wniosku strony w tym przedmiocie stało się zbędne, to orzeczono jak w pkt I postanowienia, na podstawie art. 249a P.p.s.a.
Natomiast odnosząc się do żądania dotyczącego ustanowienia adwokata uznano, że jest ono jak najbardziej zasadne. Skarżący nie dysponuje bowiem obecnie samodzielnie jakimkolwiek dochodem w związku z utratą prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego. Jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku. Wprawdzie takie stałe dochody uzyskują jego rodzice, jednak w znacznym zakresie pochłaniane one są przez wydatki związane z leczeniem matki wnioskodawcy. Dlatego wnioskodawca poszukuje pracy celem poprawy warunków materialnych rodziny, która nie ma swojego domu, a korzysta w tym zakresie z domu należącego do członka dalszej rodziny.
Dla rozpoznania wniosku w zakresie ustanowienia pełnomocnika nie miało natomiast żadnego znaczenia to, że skarżący nie zna przepisów prawa, a sprawa jest dla niego skomplikowana. Powyższe nie stanowi bowiem ustawowej przesłanki prawa pomocy.
Uwzględniając wszystko powyższe uznano, że skarżący wykazał, iż nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Powyższe, w myśl art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a., uzasadnia przyznanie częściowego prawa pomocy.
Podstawę niniejszego postanowienia stanowi art. 258 § 2 pkt 7 w zw. z art. 245 § 3 i art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.