Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Rzeszowie Agata Kosowska-Dudzik po rozpoznaniu w dniu 8 października 2015 roku w Rzeszowie na posiedzeniu niejawnym wniosku S. B. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata w sprawie z jego skargi na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej - postanawia - odmówić przyznania wnioskodawcy prawa pomocy.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej S. B. podał, że jest jedynym żywicielem rodziny; posiada trójkę dzieci w wieku szkolnym. Nie uzyskuje żadnych dochodów poza tymi z działalności gospodarczej, wynoszącymi rocznie ok. 8000 zł.
Wezwany następnie do uiszczenia tytułem wpisu od powyższej skargi kwoty 320 zł S. B. wniósł o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata. Wskazał, że na swoim utrzymaniu ma niepracującą żonę oraz trójkę dzieci w wieku szkolnym, a jego dochody to miesięcznie ok. 900 zł. Zaznaczył, że mieszka w domu ojca. Jest właścicielem autokaru o wartości ok. 15 000 zł.
Wobec zbyt małej ilości danych koniecznych do rozpoznania przedmiotowego wniosku, wezwano składającego go do ich uzupełnienia poprzez podanie: średnich miesięcznych wydatków na utrzymanie rodziny, domu, z tytułu korzystania z telefonów oraz wskazanie posiadanych samochodów osobowych i związanych z nimi miesięcznych wydatków. Stronę wezwano także do wyjaśnienia rozbieżności pomiędzy wskazanym w skardze dochodem rocznym wynoszącym ok. 8000 zł (w przeliczeniu na miesiąc 666,66 zł) a podaną we wniosku kwotą miesięcznego dochodu wynoszącą ok. 900 zł oraz podanie źródła pokrycia z którejś z tych kwot wszystkich wymienionych wyżej wydatków. Skarżący wezwany został również do wskazania, czy korzysta (bądź żona) ze wsparcia pomocy społecznej, jak też do nadesłania wyciągów z rachunków bankowych swoich oraz żony.
Na powyższe nie udzielono odpowiedzi.
Rozpoznając wniosek zważono, co następuje:
Wnioskodawca S. B. nie odpowiedział na skierowane do niego wezwanie dotyczące podania bardziej szczegółowych niż w złożonym przez niego wniosku danych odnośnie do jego sytuacji materialnej, co uprawnia do przyjęcia, że nie wykazał, że nie jest w stanie ponieść kosztów niniejszego postępowania.
Przyznanie prawa pomocy w całkowitym zakresie, a o takie właśnie ubiega się skarżący - wnosząc zarówno o zwolnienie od kosztów sądowych, jak i ustanowienie adwokata - możliwe jest tylko w sytuacji, gdy wnioskujący o wsparcie nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, o czym stanowi art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "P.p.s.a.". Ustawodawca przewidział także mniejszy wymiar udzielanej pomocy, który mianowicie może dotyczyć zwolnienia tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmować tylko ustanowienie adwokata - jak stanowi art. 245 § 3 P.p.s.a. Jego przyznanie dotyczy osób, które nie są w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.) Przy czym, w obydwu wymienionych przepisach mowa jest o tym, że to składający wniosek o pomoc winien wykazać, że jego sytuacja finansowa wskazuje na potrzebę uwzględnienia żądania. Należy bowiem mieć na względzie, że instytucja prawa pomocy jest wyjątkiem od ustanowionej w art. 199 P.p.s.a. zasady, że to strony postępowania ponoszą jego koszty. Należy także wskazać, że gdy złożone przez stronę oświadczenie jest niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego, możliwości płatniczych czy stanu rodzinnego bądź też budzi uzasadnione wątpliwości, możliwe jest wystosowanie do niej wezwania o złożenie dodatkowego oświadczenia względnie (oraz) o złożenie dodatkowych dokumentów. Adresat takiego wezwania winien udzielić na nie jak najbardziej szczegółowej odpowiedzi, by usunąć bądź też nie zrodzić wątpliwości co do jego kondycji materialnej. W przeciwnym wypadku tj. gdy strona nie odpowie w pełni na takie wezwanie bądź też odpowiedź taka będzie jedynie częściowa, wówczas musi się liczyć z tym, że uzasadniona będzie odmowa przyznania jej dochodzonego prawa pomocy.
W niniejszej sprawie do skarżącego S. B. skierowano wezwanie, którego celem było wyjaśnienie rozbieżności co do wysokości uzyskiwanego przez niego z prowadzonej działalności gospodarczej dochodu, jak też uzyskanie dodatkowych danych dotyczących ponoszonych przez wymienionego i jego rodzinę comiesięcznych wydatków. Strona wezwana została także do nadesłania wyciągów z rachunków bankowych własnych oraz żony w celu potwierdzenia swoich możliwości płatniczych. S. B. nie wskazał jednak żadnych dodatkowych danych, jak też nie nadesłał żądanych dokumentów. Powyższe uniemożliwia dokonanie pełnej analizy jego sytuacji materialnej w aspekcie możliwości poniesienia przez niego kosztów niniejszego postępowania. Jak już wyżej zaznaczono, wątpliwe jest, by strona była w stanie utrzymać pięcioosobową rodzinę za kwotę ok. 670 bądź też 900 zł miesięcznie. Skarżący nie podjął jednakże jakiejkolwiek próby wyjaśnienia powyższego. Tym samym nie można było uwzględnić jego żądania, bowiem przesłanki przyznania prawa pomocy musi udowodnić wnioskodawca.
Z podanych względów odmówiono zwolnienia S. B. od kosztów sądowych, jak też ustanowienia dla niego adwokata, o czym orzeczono na podstawie art. 258 § 2 pkt w zw. z art. 245 § 2, § 3 i art. 246 § 1 pkt 1 i pkt 2 P.p.s.a.