Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Tomasz Świstak po rozpoznaniu w dniu 14 września 2017 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. H. na decyzję Wojewody z dnia [...] 2014 r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania postanawia sprostować oczywiste omyłki zawarte w sentencji wyroku Sądu z dnia [...] maja 2015 r. poprzez zastąpienie błędnie podanej kwoty [...]zł (słownie: [...] groszy) przyznanej adwokatowi K. C. tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu na prawidłową kwotę [...]zł (słownie: [...] groszy) oraz błędnie podanej kwoty [...]zł (słownie: [...] groszy) naliczonego podatku od towarów i usług na prawidłową kwotę [...]zł (słownie: [...] groszy). /-/ T. Świstak
W sentencji wyroku z dnia 18 marca 2015 r. Sąd dokonał oczywistych omyłek rachunkowych wynikających z błędnego przyjęcia, że stawka od podatku od towarów i usług w dacie orzekania wynosiła 22%.
Należy zważyć, że ówcześnie obowiązujący przepis § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r. poz. 461 ze zm.) nakazywał, by w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty, o których mowa w ust. 1, sąd podwyższał o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach.
Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy z dnia z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (j.t. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosiła w dacie wydania wyroku wynosi 23%.
Skoro zatem Sąd w prostowanym wyroku zasądził dla adwokata K. C. tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej mu pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu opłatę w wysokości [...] zł, podwyższając minimalną, wynoszącą [...] zł, stawkę określoną w przepisie § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) ww. rozporządzenia, to w rezultacie całkowita (wraz podatkiem od towarów i usług) opłata dla pełnomocnika skarżącego winna wynosić [...] zł, a nie jak orzeczono [...] zł, a kwota podatku od towarów i usług - [...] zł, a nie jak orzeczono - [...] zł.
Zgodnie z art. 156 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (j.t. Dz. U. z 2017 r. poz. 1369 ze zm., dalej P.p.s.a.) sąd może z urzędu sprostować w wyroku niedokładności, błędy pisarskie albo rachunkowe lub inne oczywiste omyłki.
Uznawszy, że przedstawione omyłki rachunkowe miały niewątpliwie oczywisty charakter Sąd na podstawie na 156 § 1 i 2 w zw. z art. 160 p.p.s.a. orzekł jak w sentencji postanowienia.
/-/ T. Świstak